Γράφει ο : Θεόδωρος Ι. Ανδρουτσόπουλος
Τέτοιες ημέρες πριν αρκετά χρόνια στο Άσυλο Ανιάτων Πατρών ανταλλάσαμε ευχές, μοιραζόμασταν κοινές εορταστικές στιγμές, ζούσαμε χαρούμενες εμπειρίες βιώνοντας όντως ένα κλίμα που μόνο θλίψη δεν μπορούσε να φέρει στις καρδιές μας.
Όλοι μας επιθυμούσαμε μια χρονιά χωρίς δυσκολίες, χωρίς πειρασμούς, στοχεύοντας να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας, να υλοποιήσουμε και να πετύχουμε εκείνα που το παρελθόν έτος δεν προλάβαμε, να ξεφύγουμε από τα λάθη του παρελθόντος και να προχωρήσουμε στο δρόμο του μέλλοντος που ανοιγόταν μπροστά μας.
Την όλη εύθυμη και χαρμόσυνη διάθεση πάγωσε προς στιγμήν η καθηλωτική ευχή-δήλωση μιας ανάπηρης νεαρής κοπέλας που εξέφρασε την επιθυμία η νέα χρονιά να της χαρίσει την " Πρώτη Θέση στον Ουρανό... ". Άραγε τι στόχος για την νέα χρονιά! Τι προσδοκία! Τι παράξενη και ξένη για τα δικά μας δεδομένα επιθυμία! Έβλεπες όμως την έκφραση των ματιών της να ομολογεί του λόγου το αληθές, την πειστικότητα των λόγων της να εγγυάται για την αξία της ευχής της.
" Ζητείται πρώτον την Βασιλεία του Θεού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν... " μας προτρέπει ο Χριστός κάτι που ήχησε αργότερα στα αυτιά μου και μου έδωσε να αντιληφθώ την επικαιρότητα του ονείρου εκείνης της κοπέλας, να υποψιαστώ την εγγύτηττα της προσδοκίας της.
Πώς όμως μπορούμε να κερδίσουμε την πρώτη θέση στον ουρανό;
Και πάλι η απάντηση της κοπέλας εκείνης ήρθε να επιβεβαιώσει την ακεραιότητα του ήθους της και να δηλώσει την πατερική και θυσιαστική πνοή που την διακατείχε.
" Μέσα από την θυσία... ".
Θυσία: Μια λέξη που ηχεί τόσο απόμακρη, που φαντάζει τόσο διαφορετική με την εποχή μας. Λες και έρχεται από ένα άλλο κόσμο, τόσο ξένο όσο και μακρινό. Και όμως εδώ και 2000 και πλέον χρόνια προβάλλεται μπροστά μας, το μοναδικό και ανεπανάληπτο πρότυπο θυσίας... Το ψάχνεις; Το αναζητείς; Ποθείς να το συναντήσεις; Ψάξε σε μια φάτνη στη Βηθλεέμ και δες ένα Θεό να γεννιέται ταπεινός και άσημος...Ανηφόρισε στον φρικτό Γολγοθά και βρες ένα Θεό να θυσιάζεται από αγάπη για τον κόσμο. Τί πλέον ζητείς; Να μιμηθείς και να διδαχθείς τον Χριστό στην Θυσία Του!
Όντως μεγάλο πράγμα! Να μπορέσεις να θυσιάσεις το εγώ σου και να μοιράσεις αγάπη, να σκορπίσεις χαμόγελο, να προσφέρεις ελπίδα, να δώσεις παρηγοριά!
Ακόμη όμως ανώτερη και μεγαλύτερη θυσία:
Να θυσιάσεις τον εγωισμό σου στο βωμό της ταπείνωσης.
Να θυσιάσεις το μίσος σου στο βωμό της συγχωρητικότητας.
Να θυσιάσεις τα πάθη σου στο βωμό της μετάνοιας.
Να θυσιάσεις τις αμαρτίες στο βωμό της εξομολόγησης.
Να θυσιάσεις τον παλαιό άνθρωπο στο βωμό του νέου, αναγεννημένου ανθρώπου.
Να θυσιάσεις την κοσμική μέχρι πέρσι ζωή σου, στο βωμό της πνευματικής χαράς.
Τέλος να θυσιάσεις την κόλαση που μέχρι τώρα ζούσες, στο βωμό του Παραδείσου που από τώρα μπορείς να γευτείς.
Τι λέτε σε μια τέτοια Θυσία δεν ευαρεστείται ο Θεός;
Όλοι μας επιθυμούσαμε μια χρονιά χωρίς δυσκολίες, χωρίς πειρασμούς, στοχεύοντας να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας, να υλοποιήσουμε και να πετύχουμε εκείνα που το παρελθόν έτος δεν προλάβαμε, να ξεφύγουμε από τα λάθη του παρελθόντος και να προχωρήσουμε στο δρόμο του μέλλοντος που ανοιγόταν μπροστά μας.
Την όλη εύθυμη και χαρμόσυνη διάθεση πάγωσε προς στιγμήν η καθηλωτική ευχή-δήλωση μιας ανάπηρης νεαρής κοπέλας που εξέφρασε την επιθυμία η νέα χρονιά να της χαρίσει την " Πρώτη Θέση στον Ουρανό... ". Άραγε τι στόχος για την νέα χρονιά! Τι προσδοκία! Τι παράξενη και ξένη για τα δικά μας δεδομένα επιθυμία! Έβλεπες όμως την έκφραση των ματιών της να ομολογεί του λόγου το αληθές, την πειστικότητα των λόγων της να εγγυάται για την αξία της ευχής της.
" Ζητείται πρώτον την Βασιλεία του Θεού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν... " μας προτρέπει ο Χριστός κάτι που ήχησε αργότερα στα αυτιά μου και μου έδωσε να αντιληφθώ την επικαιρότητα του ονείρου εκείνης της κοπέλας, να υποψιαστώ την εγγύτηττα της προσδοκίας της.
Πώς όμως μπορούμε να κερδίσουμε την πρώτη θέση στον ουρανό;
Και πάλι η απάντηση της κοπέλας εκείνης ήρθε να επιβεβαιώσει την ακεραιότητα του ήθους της και να δηλώσει την πατερική και θυσιαστική πνοή που την διακατείχε.
" Μέσα από την θυσία... ".
Θυσία: Μια λέξη που ηχεί τόσο απόμακρη, που φαντάζει τόσο διαφορετική με την εποχή μας. Λες και έρχεται από ένα άλλο κόσμο, τόσο ξένο όσο και μακρινό. Και όμως εδώ και 2000 και πλέον χρόνια προβάλλεται μπροστά μας, το μοναδικό και ανεπανάληπτο πρότυπο θυσίας... Το ψάχνεις; Το αναζητείς; Ποθείς να το συναντήσεις; Ψάξε σε μια φάτνη στη Βηθλεέμ και δες ένα Θεό να γεννιέται ταπεινός και άσημος...Ανηφόρισε στον φρικτό Γολγοθά και βρες ένα Θεό να θυσιάζεται από αγάπη για τον κόσμο. Τί πλέον ζητείς; Να μιμηθείς και να διδαχθείς τον Χριστό στην Θυσία Του!
Όντως μεγάλο πράγμα! Να μπορέσεις να θυσιάσεις το εγώ σου και να μοιράσεις αγάπη, να σκορπίσεις χαμόγελο, να προσφέρεις ελπίδα, να δώσεις παρηγοριά!
Ακόμη όμως ανώτερη και μεγαλύτερη θυσία:
Να θυσιάσεις τον εγωισμό σου στο βωμό της ταπείνωσης.
Να θυσιάσεις το μίσος σου στο βωμό της συγχωρητικότητας.
Να θυσιάσεις τα πάθη σου στο βωμό της μετάνοιας.
Να θυσιάσεις τις αμαρτίες στο βωμό της εξομολόγησης.
Να θυσιάσεις τον παλαιό άνθρωπο στο βωμό του νέου, αναγεννημένου ανθρώπου.
Να θυσιάσεις την κοσμική μέχρι πέρσι ζωή σου, στο βωμό της πνευματικής χαράς.
Τέλος να θυσιάσεις την κόλαση που μέχρι τώρα ζούσες, στο βωμό του Παραδείσου που από τώρα μπορείς να γευτείς.
Τι λέτε σε μια τέτοια Θυσία δεν ευαρεστείται ο Θεός;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου