Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

Κάποτε τα Χριστούγεννα


Μια φορά και έναν καιρό, πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, σε μια πόλη που την έλεγαν Βηθλεέμ , μέσα σε μια φτωχική σπηλιά, δίπλα σε μια φάτνη αλόγων, γεννήθηκε ο μικρός Χριστός μας. Δίπλα του η Παναγία σαν καλή μαμά τον προστάτευε και έξω χιλιάδες καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα.

Είχε έλθει η θεϊκή πνοή του Χριστού κάτω στη γη, για να χαμογελάσει στον πόνο και στην δυστυχία. Οι προφήτες είχαν προαναγγείλει χιλιάδες χρόνια πριν τον ερχομό του. Κι ήταν η γλυκειά απαντοχή μέσα στο σκοτάδι της ζωής.

Έλαμψε φως από την Ανατολή και φώτισε κάθε σκοτεινή γωνιά του κόσμου. Ο Πλάστης μας έγινε άνθρωπος και τα ουράνια έσκυψαν στη γη και άστραψε ο κόσμος από το άπλετο φως της λύτρωσης. Ήταν βαριά και πυκνά τα σύννεφα. Το χιόνι είχε σκεπάσει την πλάση. Το ξεροβόρι λυσσομανούσε και εκείνη την νυχτιά του Δεκέμβρη ο Χριστός μας σαν αστραπόμορφος Ήλιος ήλθε να ζεστάνει τις παγωμένες καρδιές και να φτιάξει έναν καινούριο κόσμο.

Έστησε το θρόνο του στη γη και σαν ουράνιος μαγνήτης μας ‘έφερε κοντά του, θέλοντας να μας γνωρίσει την μεγάλη μας καταγωγή. Ήλθε για να γράψει στις καρδιές μας τον νόμο «αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου» να μας βοηθήσει στην δύσκολη ανηφοριά.

Να αφήσουμε τα ερειπωμένα μονοπάτια της ζωής που οδηγούν στον πόνο και την δυστυχία, ώστε να αντικρίσουμε τον δρόμο της Βηθλεέμ που είναι η χαρά και η ευτυχία.

Τι κι αν πέρασαν 2000 χρόνια από την γέννησή του, οι άνθρωποι πάντα οδοιπόροι ακολουθούν τους μάγους για να φτάσουν στην Βηθλεέμ να εναποθέσουν τους θησαυρούς της αγάπης τους και της καρδιάς τους και να καταυγάσουν το θείο φως.

Ω! Τι επίσκεψη χαρούμενη ήταν η γέννηση του Λυτρωτή! Θεός ταπεινώθηκε και Θεός γεννήθηκε πάνω στην γη για να μας σώσει.

Αλησμόνητη νύχτα…Νύχτα ένδοξη, ξεχωριστή. Ο ουρανός εσκίρτησε. Έλαμψε και χιλιάδες άγγελοι κατέβηκαν και στάθηκαν έκθαμποι να δουν το Θείο βρέφος μέσα στη φτωχική φάτνη των αλόγων.

Μπροστά σ’αυτό το θαύμα της θείας αγάπης, έφτιαξαν ύμνους αγγελικούς, νικητήριους για να αντηχούν στις καρδιές όλων των ανθρώπων και μαζί τους να υμνούν τον Λυτρωτή ψάλλοντας «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».

Κάθε Χριστουγεννιάτικη νύχτα ανά τους αιώνες επαναλαμβάνεται, ώστε κανείς να μην μείνει δίχως την πληροφόρηση του χαρμόσυνου μηνύματος. Εμείς πως δεχτήκαμε το μήνυμα; Ποιο δρόμο πήραμε για την αχυρένια φάτνη;

Εκεί μέσα γεννήθηκε ένας Θεός. Πρέπει να τον προσκυνήσουμε μαζί με τους χιλιάδες αγγέλους, ακολουθώντας τα βήματα των απλοϊκών βοσκών και τα αχνάρια των μάγων, βαδίζοντας κάτω από το φως του λαμπερού αστεριού για να μας δείξει από που ερχόμαστε και που θα πάμε, όταν μια μέρα τα βλέφαρά μας κλείσουν για πάντα.

Το ανέσπερο φως της Βηθλεέμ θα μας στέλνει τις ακτίνες του και μαζί με τον μικρό μας Χριστό θα μας οδηγεί σε καλύτερες μέρες, που τόσο ποθεί η πολυβασανισμένη μας ανθρωπότητα.

Εμπρός λοιπόν, όλοι, μικροί και μεγάλοι στα ουράνια μηνύματα και τα σήμαντρα των καμπαναριών, ενωμένοι με του Χριστού την πίστη την Αγία, ας ξεκινήσουμε να προσκυνήσουμε το Θείο Βρέφος και ας ζητήσουμε μαζί σαν μια ψυχή, σαν μια δύναμη να επικρατήσει στον κόσμο η «επί γης ειρήνη».

Και μην ξεχνάμε, ότι δεν υπάρχει καμία χαρά στη ζωή που να μπορεί να συγκριθεί με την χαρά που δίνει το μυστικό της μεγάλης αγάπης και της Ειρήνης στα Έθνη.

Μικρέ Χριστέ της Βηθλεέμ με την άπειρη αγάπη σου, αναγέννησε τις καρδιές μας και ας επικρατήσει μεταξύ των λαών η δικαιοσύνη σου, για να διδάξει στις κοινωνίες την λύτρωση για μια γνήσια ευτυχία.

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Δίκη για την προβολή της βλάσφημης ταινίας Κώδικας Ντα Βίντσι


Την Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009 και ώρα 9:00π.μ.
στο κτίριο 4 και αίθουσα 1, στα Δικαστήρια των
κτιρίων της πρώην Σχολής Ευελπίδων
(Πεδίον του Άρεως) θα γίνει η δίκη εναντίον του
τηλεοπτικού σταθμού "mega channel" για την προβολή της βλάσφημης ταινίας "ΚΩΔΙΚΑΣ Da Vinci" που έγινε στις 7/12/2008.

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

A message to Mrs Hellen Atoire (μήνυμα στην Κ. Hellen Atoire)

Dear Mrs Hellen Atoire,
you have contacted with us (orthodoxaniata)
via e-mail, a few weeks ago and you made a special
"request". Due to an accidentally delete of your
message we lost your e-mail address and we were
unable to answer to you. If you are still
interested about, please send us an e-mail and we
will happily reply to you.

With regards
OrthodoxYouth

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Πνευματική ζημιά από τις εκπομπές του Γιούρι Γκέλερ



Το διάδοχό του στην Ελλάδα και την Κύπρο, ψάχνει ο Εβραίος παραψυχολόγος Γιούρι Γκέλερ, ο οποίος υποστηρίζει ότι με τη «δύναμη της σκέψης» μπορεί να κάνει «θαύματα».
Ο Γκέλερ, είχε εμφανιστεί και στο παρελθόν σε ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια, επιδεικνύοντας τις «ικανότητές» του, λυγίζοντας κουτάλια και θέτοντας σε λειτουργία χαλασμένα ρολόγια.
Αυτή τη φορά, παρουσιάστηκε σε τηλεοπτικά σόου ελληνικού καναλιού, κατά τα οποία οι συμμετέχοντες, επέδειξαν τις υπερφυσικές τους «ικανότητες».

Ο Γκέλερ, κατά καιρούς, έχει αφήσει να εννοηθεί ότι είχε οράματα και ότι μπορεί να λαμβάνει τις δυνάμεις του από εξωγήινους.Μεγαλύτερος εχθρός του είναι ο ταχυδακτυλουργός James “The Amazing” Randi, ο οποίος έχει γράψει ένα βιβλίο και άρθρα, προσπαθώντας ν’ αποδείξει πως ο Γκέλερ, δεν έχει ψυχικές δυνάμεις και ότι αυτά που κάνει είναι ταχυδακτυλουργικά τρικ.
Πρόσφατα ο Γκέλερ μεταπήδησε και στην επικερδή βιομηχανία της αυτοβοήθειας –προσωπικής ανάπτυξης. Το mind –power kit του, πωλείται προς 30 δολάρια το κομμάτι. Περιλαμβάνει ταινία ήχου, ένα κρύσταλλο και ένα βιβλίο με θέματα όπως ραβδοσκοπία, κρυσταλλικές δυνάμεις, χρωματοθεραπεία και φυσικά τηλεκίνηση.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος, γράφει στο Εγκυκλοπαιδικό του λεξικό για τον Γκέλερ
: «…το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσον μπορούν να ερμηνευθούν οι παραψυχολογικές ‘ικανότητές’ του. Είναι υπερφυσικές, πραγματικές, φανταστικές, απάτη ή δαιμονικές;»
Εάν όσα πράττει ο Γκέλερ, δεν είναι τρικ, (όπως ισχυρίζεται ο ταχυδακτυλουργός Randi) τότε πρόκειται για προϊόντα απάτης, κατασκευάσματα της φαντασίας ή γίνονται με τη βοήθεια δαιμονικών δυνάμεων. Αυτό που αποκλείεται, είναι να ενεργεί ο Θεός μέσω του Γκέλερ, γιατί ουδέποτε ο Χριστός και οι Άγιοι θαυματούργησαν για λόγους εντυπωσιασμού, αλλά μόνο από φιλανθρωπία και για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Η συμβουλή που δίνουμε σε όσους σκοπεύουν να παρακολουθήσουν παρόμοιες εκπομπές, είναι να μην το πράξουν, διότι κατά την άποψή μας, πνευματική ζημιά θα εισπράξουν και όχι όφελος, εφόσον θα ασχολούνται ή με πράγματα απατηλά ή με έργα σκοτεινών δυνάμεων.

(Από το Δελτίο «ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ» Ι.Μ. ΤΡΟΟΔΟΤΙΣΣΗΣ, Αύγουστος –Οκτώβριος 2009, Αρ. Τεύχους 22 -24, σελ. 192)
Η/Υ επιμέλεια, Κωνσταντίνας Κυριακούλη.


Πηγή: http://aktines.blogspot.com/2009/12/blog-post_5193.html

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Ένα τούβλο

Ένα νεαρό και επιτυχημένο στέλεχος εταιρείας, οδηγούσε τη νέα του τζάγκουαρ κάπως γρήγορα σε μία γειτονιά όχι και τόσο καλόφημη. Πρόσεχε μην τυχόν κανένα παιδάκι ξεπροβάλει απότομα ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Κάποια στιγμή πιστεύοντας πως είδε κάτι να κινείται επιβράδυνε, αντί όμως να εμφανιστεί κάποιο παιδάκι, ένα τούβλο χτύπησε με δύναμη την πλαϊνή πόρτα της τζάγκουάρ του. Φρέναρε απότομα και κάνοντας όπισθεν κατευθύνθηκε στο σημείο που το τούβλο είχε ριχτεί.

Φανερά θυμωμένος πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητό του, κι έπιασε ένα παιδί που βρήκε κοντά του, το έσπρωξε και το ακούμπησε με την πλάτη σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, φωνάζοντας «Γιατί το έκανες αυτό και ποιος είσαι; Τι νομίζεις ότι κάνεις; Αυτό είναι ένα καινούριο αυτοκίνητο και το τούβλο που πέταξες του έκανε μια πολύ ακριβή ζημιά! Γιατί το έκανες»;

Το νεαρό αγόρι απολογητικά του είπε «σας παρακαλώ κύριε. σας παρακαλώ, ζητώ συγνώμη, αλλά δεν ήξερα τι άλλο να κάνω! Πέταξα το τούβλο γιατί κανένας δεν σταματούσε.» Με δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπό του και στο σαγόνι του, το αγοράκι έδειξε πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. «Είναι ο αδερφός μου» είπε «Το αναπηρικό του καροτσάκι αναποδογύρισε στο πεζοδρόμιο, έπεσε απ το καροτσάκι κι εγώ δεν μπορώ να τον σηκώσω».


Το αγόρι ζήτησε από τον νεαρό «Θα μπορούσατε σας παρακαλώ να με βοηθήσετε να τον βάλουμε πίσω στο αναπηρικό του καροτσάκι; Είναι χτυπημένος και είναι πολύ βαρύς για να τον σηκώσω μόνος μου».

Ο οδηγός εμβρόντητος, προσπάθησε να συνέλθει, σήκωσε γρήγορα το ανάπηρο αγόρι και το καροτσάκι του, έπειτα πήρε ένα χαρτομάντηλο και περιποιήθηκε πρόχειρα τις πληγές του αγοριού. Με μια ματιά που του έριξε κατάλαβε πως τα τραύματα του παιδιού ήταν επιφανειακά κι όλα θα πήγαιναν καλά.
«Σε ευχαριστώ, ο Θεός να σε ευλογεί» είπε το ευγνώμων αγοράκι στον ξένο. Ο οδηγός ταραγμένος ακόμη, απλά κοιτούσε το αγοράκι να σπρώχνει το καροτσάκι με τον αδερφό του πάνω στο πεζοδρόμιο πηγαίνοντας για το σπίτι τους.
Γύρισε προς τη τζάγκουάρ του αργά. Η ζημιά στο αυτοκίνητο ήταν εμφανέστατη αλλά ο νεαρός ποτέ δεν μπήκε στην διαδικασία να την επιδιορθώσει. Άφησε τη ζημιά να υπάρχει για να του θυμίζει το μήνυμα «Μην ζεις τη ζωή σου τόσο γρήγορα έτσι ώστε να αναγκάζεις τον άλλον να σου πετάξει ένα τούβλο για να τραβήξει την προσοχή σου»!


Ο θεός ψιθυρίζει στις ψυχές μας και μιλά στις καρδιές μας. Μερικές φορές όταν δεν έχουμε χρόνο να ακούσουμε, είναι αναγκασμένος να μας πετάξει ένα τούβλο. Είναι επιλογή μας να ακούμε ή όχι.


Σκέψη της ημέρας:
Ο Θεός δεν υποσχέθηκε μέρες χωρίς πόνο, γέλιο χωρίς θλίψη, ήλιο χωρίς βροχή, αλλά υποσχέθηκε δύναμη για κάθε μέρα, ανακούφιση στα δάκρια και φως για τον δρόμο.
Αν ο Θεός στο φέρει, θα σε βοηθήσει και να το φέρεις εις πέρας.

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ


Η Αγία Αικατερίνα αποτελεί κόσμημα στο χώρο των μαρτύρων του 4ου αιώνα μ. Χ. Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν θυγατέρα ευγενών στην καταγωγή γονέων. Έζησε κατά το τέλος του 3ου και αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ, κατά την περίοδο της κυριαρχίας του Μαξιμίνου, γνωστού Χριστιανομάχου.
Η Αικατερίνα ήταν πολύ όμορφη αλλά είχε και σπάνια μόρφωση. Σε ηλικία 18 χρονών είχε σπουδάσει άριστα λατινική και ελληνική φιλολογία, ρητορική και γνώριζε πολλές ξένες γλώσσες καθώς επίσης και τα δόγματα της χριστιανικής αλήθειας.
Ασπάσθηκε το Χριστιανισμό από πολύ νεαρή ηλικία και εργάστηκε με ενθουσιασμό για τη διάδοση του. Όταν, λοιπόν, επί αυτοκρατόρων Μαξιμιανού και Μαξεντίου οι χριστιανοί διώκονταν σκληρά, η νεαρή Αικατερίνα δε δίστασε να παρουσιαστεί και να ομολογήσει Θεό το Σωτήρα Χριστό.
Σύμφωνα όμως με την παράδοση και τα συναξάρια της Αγίας, όταν ο Μαξιμίνος πληροφορήθηκε για τον τρόπο ζωής της Αικατερίνας, ανέθεσε σε πενήντα περίφημους ρήτορες να πείσουν την Αγία να αλλάξει πίστη. Η Αικατερίνα όμως κατόρθωσε, όχι μόνο να καταπλήξει τους ρήτορες με τις γνώσεις της αλλά και να τους πείσει να ασπαστούν το Χριστιανισμό. Οργισμένος ο Μαξιμίνος διάταξε να κάψουν σε πυρά όλους τους ρήτορες και φυλάκισε την Αικατερίνα.
Όταν η Αυγούστα Φαυστίνα άκουσε για την Αικατερίνα ζήτησε και την επισκέφτηκε στη φυλακή με τη συνοδεία 200 στρατιωτών. Η Αικατερίνη μάγεψε με τη διδασκαλία της και πάλι τους επισκέπτες της, έτσι που όλοι ασπάστηκαν το Χριστιανισμό. Ο Μαξιμίνος διέταξε τον αποκεφαλισμό της Αυγούστας και της ακολουθίας της και το μαρτυρικό θάνατο της Αικατερίνας.

Σύμφωνα πάντοτε με την παράδοση, ο βασανιστικός τροχός που θα σκότωνε την Αγία κομματιάστηκε από μόνος του και έτσι τελικά η Αικατερίνα αποκεφαλίστηκε και οι παρευρισκόμενοι είδαν από το σώμα της να ρέει γάλα αντί αίμα. Το αγνό της σώμα μεταφέρθηκε από αγγέλους στο όρος Σινά όπου όμως έμεινε για αιώνες άταφο. Μετά από όραμα οι εκεί μοναχοί βρήκαν το σώμα της Αγίας και το εναπόθεσαν σε μαρμάρινη θήκη στο ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ο οποίος σήμερα ονομάζεται και ναός της Αγίας Αικατερίνας.




Η Eκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη της Αγίας Αικατερίνας την 25η Νοεμβρίου, ημέρα που βρέθηκαν τα λείψανα της.


Αργότερα, στο όρος Σινά ο Ιουστινιανός έκτισε στη χάρη της μοναστήρι, που σώζεται μέχρι και σήμερα.

Απολυτίκιο Ήχος πλ. α', τον συνάναρχον Λόγον
«Τὴν πανεύφημον νύμφην Χριστοῦ ὑμνήσωμεν,
Αἰκατερίναν τὴν θείαν καὶ πολιοῦχον Σινά,
τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ ἀντίληψιν,
ὅτι ἐφίμωσε λαμπρῶς,
τοὺς κομψοὺς τῶν ἀσεβῶν,
τοῦ Πνεύματος τὴ μαχαίρα,
καὶ νὺν ὡς Μάρτυς στεφθεῖσα,
αἰτεῖται πᾶσι τὸ μέγα ἔλεος» 




Πηγή:Χριστιανική Φοιτητική Ένωση www.xfe.gr

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Γέφυρα η ... Αγάπη Του Χριστού

Για να δείτε πιο καθαρά την παρακάτω εικόνα κάντε 1 κλίκ πάνω της κι έπειτα 1 κλικ για zoom.





Πηγή: www.charmolypi.blogspot.com

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

"Η ιστορία δύο φίλων..."


Είναι η ιστορία 2 φίλων 
που περπατούν στην έρημο. 

Κάποια στιγμή τσακωθήκανε και ο ένας 
από τους δυο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος αλλά χωρίς 
να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο,
«ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ 
ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ»

Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν 
μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο.
Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να 
πνίγει και ο φίλος του τον έσωσε.
Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα
«ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ 
ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ»

Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια 
του έσωσε την ζωή,
τον ρώτησε...
'Όταν σε χτύπησα έγραψες πάνω στην άμμο, 
και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα.
Γιατί;;

Ο άλλος φίλος απάντησε: όταν κάποιος μας
πληγώνει πρέπει να το γράφουμε στην άμμο,
όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας,
πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα,
όπου κανένας άνεμος 
δεν μπορεί να το σβήσει!! 
 
ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ
ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ 
ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ 
ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ!!!
 

Στείλε αυτή τη φράση στους ανθρώπους 
που δεν ξεχνάς. 
 

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας Διαμαρτυρία για το νέο πρόγραμμα του 89,5




ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  ΤΟΥ 89,5
(ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ)

Ἐν Βούλᾳ τῇ 2ῃ Νοεμβρίου 2009

Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθούμε τα νέα προγράμματα του σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, πολλά από τα οποία είναι αξιόλογα και έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο. Ο στόχος του «ανοίγματος στην κοινωνία» που ετέθη από τους υπευθύνους του ραδιοφωνικού σταθμού είναι ένας σημαντικός στόχος, ο οποίος φυσικά μας βρίσκει σύμφωνους - αφού «το απρόσληπτον και αθεράπευτον».
Ο στόχος όμως αυτός φαίνεται να επιτυγχάνεται με ορισμένες εκπομπές μόνον. Άλλες εκπομπές όχι μόνο δεν πραγματοποιούν άνοιγμα στην κοινωνία, όχι μόνον δεν προσλαμβάνουν την κοινωνία για να την Χριστοποιήσουν, να την εκκλησιαστικοποιήσουν και να την θεραπεύσουν, αλλά συσχηματίζονται με τον κόσμο και τα προβλήματά του.


Εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας γιατί ο σταθμός της Εκκλησίας της Ελλάδος έφτασε σε σημείο να περνά θέσεις αντι-ορθόδοξες, αντι-εκκλησιαστικές και κακόδοξες. Με πόση προσοχή επιλέχθηκαν τα νέα πρόσωπα; Με τι κριτήρια κόπηκαν αξιόλογες εκπομπές που υπήρχαν στο προηγούμενο πρόγραμμα;


Για ποιο λόγο κόπηκαν οι πολύ αξιόλογες και σημαντικές αντιαιρετικές εκπομπές «Εκκλησία και αιρέσεις» και «Σεμινάριο Ορθοδόξου Πίστεως»; Από τις 126 ώρες που μεταδίδεται το πρόγραμμα εβδομαδιαίως, δεν κρίθηκε αναγκαίο να δοθούν 2 ώρες για διαφώτιση του πιστού και μη λαού για αιρέσεις, παραθρησκείες και καταστροφικές λατρείες;


Δεν γνωρίζουν οι αρμόδιοι ότι οι γνωστές αιρέσεις στην Ελλάδα σήμερα -χριστιανικές και παραχριστιανικές αιρέσεις, παραθρησκευτικές ομάδες και ομάδες ασυμβίβαστες με την ορθόδοξη πίστη- υπερβαίνουν τις 700; Γιατί στερείται ο πιστός λαός της τόσο αναγκαίας σήμερα αντιαιρετικής ενημέρωσης;


Εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας για αυτά που ακούσαμε στο σταθμό της Εκκλησίας μας τις πρώτες δύο εβδομάδες του νέου προγράμματος. Επιτρέπεται στο όνομα της δήθεν ανανέωσης να ακούμε την ακύρωση θεολογικών όρων, τη διαστρέβλωση δογμάτων, την επίθεση στην Ιερά Παράδοση;


Επιτρέπεται στο όνομα της δήθεν ανανέωσης να ακούμε στο σταθμό της Εκκλησίας για την εξίσωση του χαρίσματος της ιερωσύνης με τις τεχνικές και για την «παθολογική αρχαιολατρία» που διακατέχει δήθεν όσους προσπαθούν να διαφυλάξουν τη γλώσσα της Θείας Λατρείας; Επιτρέπεται ο Σταθμός της Εκκλησίας να προβάλλει μαθήματα ψυχανάλυσης και σεμινάρια ανάπτυξης της αυτοεκτίμησης;


Πώς τολμά εκπομπή του Σταθμού της Εκκλησίας να ασχολείται με το ποιο ζώδιο κυριαρχεί κάθε μήνα, άλλη εκπομπή να μιλά για «ενέργειες» και άλλη εκπομπή να διαφημίζει φορέα για την προστασία του περιβάλλοντος ο οποίος προβάλλει οικολογικές ταινίες, ταοϊστικού όμως προσανατολισμού;


Πώς εδόθη εκπομπή στο Σταθμό της Εκκλησίας σε ψυχοθεραπευτή ο οποίος από ετών συνεργάζεται με ψυχοθεραπευτικό εργαστήριο το οποίο προωθεί το διαλογισμό, τη γιόγκα, την ολιστική «θεραπευτική» και αποκρυφιστικές μεθόδους «ψυχοθεραπείας»;


Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το εν λόγω ψυχοθεραπευτικό εργαστήριο διοργάνωσε το Μάρτιο του 2009 ημερίδα με προσκεκλημένο από το εξωτερικό ψυχίατρο ο οποίος μεταξύ άλλων δίδαξε την «αξία» της γιόγκα, του διαλογισμού, του τάι τσι, του τσι-κουνγκ και στη συνέχεια καθοδήγησε διαλογισμό στον οποίο μετείχε το πολυπληθές ακροατήριο ψυχο-ειδικών καθώς και το μέλος της επιστημονικής επιτροπής της ημερίδας και νυν συνεργάτης του Σταθμού της Εκκλησίας.


Με ποιο δικαίωμα ο Σταθμός της Εκκλησίας πλανά τον πιστό λαό του Θεού; Απαντώντας σε παράπονα ακροατών, υπεύθυνος εκπομπής δήλωσε στον αέρα ότι «ο Σταθμός της Εκκλησίας δεν εκπροσωπεί την Εκκλησία». Ποιον εκπροσωπεί τότε, αν δεν εκπροσωπεί την Εκκλησία; Μήπως κάποια αιρετική ομάδα;


Αυτά τα πράγματα είναι ανεπίτρεπτα, όταν μιλούμε για το Σταθμό της Εκκλησίας. Αν ο σταθμός δεν εκπροσωπεί την Εκκλησία, τότε οφείλει να αλλάξει όνομα. Αν εκπροσωπεί την Εκκλησία, τότε έχει χρέος να βαδίζει σύμφωνα με το ήθος και τα δόγματα της Εκκλησίας, κάνοντας φυσικά «άνοιγμα στον κόσμο» και όχι άνοιγμα σε κακοδοξίες και αιρέσεις.


Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως


Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ και επέτειος του «ΟΧΙ»


Σκέπη σου, Ἁγνή, σκέπεις καὶ περιθάλπεις
Τοὺς πίστει ἀφορῶντας πρὸς σέ,Παρθένε.
Μητρὸς Θεοῖο Σκέπη Ἑλλάδα θειόφρονα καλύπτει.

Η Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ εορτάζει την 1η Οκτωβρίου όπου και το βιογραφικό σημείωμα.
Η Εκκλησία της Ελλάδος όμως,την έχει μεταθέσει στις 28 Οκτωβρίου,όπου η Ελλάδα γιορτάζει το μεγάλο γεγονός της διασώσεως και απελευθερώσεως της από τον Ιταλογερμανικό ζυγό.Την Ακολουθία που ψάλλεται αυτή την ημέρα την έγραψε ο Αγιορείτης Μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και εγκρίθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 21 Οκτωβρίου 1952 μ.Χ.όπου και αποφασίστηκε ο συνεορτασμός της εορτής της Αγίας Σκέπης και της Εθνικής επετείου του «ΟΧΙ» (Συνοδικές Εγκύκλιοι,Τόμος Β',Αθήνα 1956,σελ.649).

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς Σκέπης σου Παρθένε,ἀvuμνοῦμεν τάς χαρίτας,ἣν ὡς φωτοφόρον νεφέλην,ἐφαπλοῖς ὑπὲρ ἔννοιαν,καὶ σκέπεις τὸν λαόν σου νοερῶς,ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς.Σὲ γὰρ σκέπην καὶ προστάτιν καὶ βοηθόν,κεκτήμεθα βοῶντές σοι·Δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή,δόξα τῇ θείᾳ Σκέπῃ σου,δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου, προμηθείᾳ Ἄχραντε.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ.δ’.Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὥσπερ νεφέλη ἀγλαῶς ἐπισκιάζουσα,τῆς Ἐκκλησίας τὰ πληρώματα Πανάχραντε,ἐν τῇ πόλει πάλαι ὤφθης τῇ Βασιλίδι.Ἀλλ'ὡς σκέπη τοῦ λαοῦ σου καὶ ὑπέρμαχος,περισκέπασον ἡμᾶς ἐκ πάσης θλίψεως,τοὺς κραυγάζοντας·Χαῖρε Σκέπη ὁλόφωτε.


Πηγή: www.palioahrista.blogspot.com

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Αξίζει άραγε να δούμε αυτό το βίντεο;


Αξίζει άραγε να δούμε αυτό το βίντεο;
Δείτε και κρίνετε μόνοι σας.


Πηγή : www.youtube.com/watch?v=gEVv2Sqc1uU

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος για τον Α.Μ.Κ.Α


Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος στην τρίτη Συνεδρία της, ασχολήθηκε σχετικά με τον νέο Αριθμό Μητρώου

Κοινωνικής Ασφάλισης (Α.Μ.Κ.Α).


Τα μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, αποφάσισαν τα εξής:


Αναφορικά με τον Αριθμό Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης (Α.Μ.Κ.Α.) η Διαρκής Ιερά Σύνοδος απεδέχθη την εισήγηση της Συνοδικής Επιτροπής Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων, σύμφωνα με την οποία «ο αριθμός Α.Μ.Κ.Α. είναι απλώς εις επί πλέον χρηστικός αριθμός και από όλα τα μέχρι τούδε στοιχεία ουδείς κίνδυνος προκύπτει δια την σωτηρίαν των ψυχών. Εις πάσαν περίπτωσιν η Εκκλησία γρηγορεί».


Πηγή: www.romfea.gr


Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Θλιβερά γεγονότα κατά τον Διάλογο Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών στην Κύπρο


ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝΩΣΗ «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ»


2ο ΕΚΤΑΚΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Χθες το πρωί και ενώ οι πιστοί βρίσκονταν στο Ναό του Αγίου Γεωργίου και προσεύχονταν (δίπλα στο ξενοδοχείο Saint George, όπου συνεδριάζει η Μικτή Επιτροπή του Θεολογικού Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών Οικουμενιστών) μπήκε ο Μητροπολίτης Πάφου, ζητώντας τους να σταματήσουν την προσευχή και να βγουν έξω. Όταν αρνήθηκαν τους άρπαξε το δικό τους βιβλίο («Ψαλτήρι») που εκείνη τη στιγμή διάβαζαν και όταν αντελήφθη ότι κάποιος τον φωτογράφιζε όρμισε ως μαινόμενος στο μέλος του ΠΑΧΟΠ Παναγιώτη Ν. τον έριξε κάτω και τον χτύπησε….

3ο ΕΚΤΑΚΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Από την επίθεση και τη χειροδικία του Επισκόπου Πάφου Γεωργίου και των αστυνομικών δυνάμεων, που ήθελαν να βγάλουν έξω από το Ναό τους προσευχόμενους πιστούς, τραυματίστηκαν δύο μοναχοί και ένας πιστός (της ΠΑΧΟΠ), οι οποίοι αιμόφυρτοι μεταφέρθηκαν στο Νοσοκομείο.

Συνελήφθη επίσης και ο πρόεδρος του «Κοσμά Φλαμιάτου» Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο και κρατείται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής.

Κατά τα άλλα, η Συνάντηση της Μικτής Επιτροπής του Διαλόγου «Ορθοδόξων» Οικουμενιστών και Ρωμαιοκαθολικών, για «την συμφιλίωση των χριστιανών, την ενότητα και την αγάπη», συνεχίζεται «κανονικά»

Για την Φιλορθόδοξη Ένωση «Κοσμάς Φλαμιάτος»

Ο Γραμματέας Παναγιώτης Σημάτης


Πηγή: www.augoustinos-kantiotis.gr



Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Το δικαστήριο της ΠΓΔΜ δίκασε ξανά τον Αχρίδας Ιωάννη



Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης


Το δικαστήριο του Βέλες της Π.Γ.Δ.Μ για ακόμη μια φορά καταδίκασε τον Αρχιεπίσκοπο Αχρίδας και Μητροπολίτη Σκοπίων της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας κ. Ιωάννη με ποινή φυλακίσεως 2,5 ετών, με τη δικαιολογία της "οικειοποιήσεως των προσφορών", έγκλημα το οποίο τάχα, διέπραξε στα χρόνια της διαποίμανσης της επαρχίας Ποβαντάρ, που ανήκει στη μη αναγνωρισμένη πανορθοδόξως «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία» (2000-2002).

Η απόφαση ελήφθη ερήμην, διότι τον τελευταίο καιρό, λόγω των δικαστικών διωγμών ο Σεβασμιώτατος κ. Ιωάννης αναγκαστικά μένει εκτός Π.Γ.Δ.Μ.

Επίσης, το δικαστήριο αποφάσισε, ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης να καταβάλει αποζημίωση στη «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία» 14. 804. 211 δηνάρια (γύρω στα 240.000 ευρώ).

Πάνω σε ποια βάση καθορίσθηκε αυτό το ποσό, και πότε η «Μακεδονική Εκκλησία» ζήτησε αποζημίωση 20.083. 000 δηνάρια (γύρω στα 330 000 ευρώ), γνωρίζει μόνο το δικαστήριο.

Παλαιότερα αποδείχθηκε ότι ο Ιεράρχης εκείνη τη περίοδο δεν οικειοποιήθηκε ούτε ένα δηνάριο, αλλά αντίθετα όσα απέκτησε κατά τη διάρκεια της διαποίμανσης στην επαρχία αυτή, έμεινε στη διάθεση της «Μακεδονικής Εκκλησίας».

Για το λόγο αυτό ο Αχρίδας κ. Ιωάννης δύο (2) φόρες ήδη αποφυλακίστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Π.Γ.Δ.Μ, όμως το δικαστήριο εφετών κάθε φορά έστελνε την υπόθεση για επανεξέταση.

Σύμφωνα με πληροφορίες, όλοι στη Δημοκρατία ξέρουν ότι αυτό είναι μια πολιτική σκοπιμότητα στη βάση της υπόθεσης αυτής, δηλαδή της δικαστικής διώξεως του εκπροσώπου της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Επίσης ακούγεται, ότι ένα πράγμα είναι σαφές: Ότι η μη αναγνωρισμένη πανορθοδόξως αυτοαποκαλούμενη «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία», δεν θα επιτύχει καθόλου στις συνομιλίες με τις Ορθόδοξες κατά τόπους Εκκλησίες, πάνω στο θέμα του δικού της καθεστώτος, διότι οι Κρατικές Αρχές με εντολή της, διώκουν τον Αρχιεπίσκοπο Αχρίδας κ. Ιωάννη.


Πηγή: www.romfea.gr

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Το θέλημα του Θεού και η ελευθερία του ανθρώπου

τουΓέροντος Σωφρονίου (Σαχάρωφ)

από το βιβλίο του «Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», σ.408-417




Είναι μεγάλο αγαθό να παραδινόμαστε στο θέλημα του Θεού. Τότε στην ψυχή είναι Μόνος ο Κύριος και δεν έρχεται καμιά ξένη σκέψη, η ψυχή προσεύχεται με καθαρό νου και αισθάνεται την αγάπη του Θεού, έστω και αν υποφέρει σωματικά.
Όταν η ψυχή παραδοθεί ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού, τότε ο Ίδιος ο Κύριος αρχίζει να την καθοδηγεί, και η ψυχή διδάσκεται απευθείας από τον θεό, ενώ προηγουμένως την οδηγούσαν οι άνθρωποι και η Γραφή. Αλλά το να είναι Δάσκαλος της ψυχής ο Ίδιος ο Κύριος με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος είναι σπάνιο και λίγοι γνωρίζουν αυτό το μυστήριο, εκείνοι μόνο που ζουν κατά το θέλημα του Θεού. Ο υπερήφανος δεν αναζητεί το θέλημα του Θεού , αλλά προτιμά να κατευθύνει ο ίδιος τη ζωή του. Και δεν καταλαβαίνει πώς , χωρίς τον Θεό , δεν επαρκεί το λογικό του ανθρώπου για να τον καθοδηγεί. Κι εγώ , όταν εζούσα στον κόσμο προτού να γνωρίσω τον Κύριο και το Άγιο Πνεύμα , εστηριζόμουν στο λογικό μου.

Όταν όμως εγνώρισα με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο μας Ιησού Χριστό , τον Υιό του Θεού , τότε παραδόθηκε η ψυχή μου στον Θεό και δέχομαι οτιδήποτε θλιβερό μου συμβεί και λέω : «Ο Κύριος με βλέπει … Τι να φοβηθώ ;» Προηγουμένως όμως δεν μπορούσα να ζω κατ ‘ αυτό τον τρόπο .
Για όποιον παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού η ζωή γίνεται πολύ ευκολότερη , γιατί στις αρρώστιες , στη φτώχεια και στο διωγμό σκέφτεται : «Έτσι ευδόκησε ο Θεός και πρέπει να υπομείνω για τις αμαρτίες μου» . Να , εδώ και πολλά χρόνια πάσχω από πονοκέφαλο και δύσκολα τον υποφέρω , αλλά με ωφελεί , γιατί με την ασθένεια ταπεινώνεται η ψυχή . Η ψυχή μου επιθυμεί διακαώς να προσεύχεται και να αγρυπνεί αλλά η ασθένεια με εμποδίζει , διότι το άρρωστο σώμα απαιτεί ανάπαυση . Και παρακάλεσα πολύ τον Κύριο να με θεραπεύσει , αλλά δεν με άκουσε . Κι αυτό σημαίνει πώς αυτό δεν θα ήταν προς όφελός μου . Να όμως και μια άλλη περίπτωση , που ο Κύριος με άκουσε και με έσωσε . Σε μια γιορτή πρόσφεραν στην τράπεζα ψάρι . Ενώ λοιπόν έτρωγα , ένα κόκαλο μπήκε πολύ βαθιά στο λαιμό μου . Επικαλέστηκα τον Άγιο Παντελεήμονα , παρακαλώντας να με θεραπεύσει , γιατί ο γιατρός του Μοναστηριού δεν θα μπορούσε να μου βγάλει το κόκαλο από το φάρυγγα . Και μόλις είπα : «γιάτρεψέ με» , η ψυχή μου πήρε απάντηση : «Βγες , έξω από την τράπεζα , κάνε μια βαθιά εισπνοή και μια απότομη εκπνοή και το κόκαλο θα βγει με αίμα» . Έτσι κι έκαμα και βγήκε ένα μεγάλο κόκαλο με αίμα . Και κατάλαβα πώς , αν ο Κύριος δεν με θεραπεύει από τον κεφαλόπονο , αυτό σημαίνει ότι είναι ωφέλιμο για την ψυχή μου να υποφέρω τον πόνο .

…… Όταν η χάρη είναι μαζί μας , είμαστε δυνατοί στο πνεύμα . Όταν όμως την χάσομε , βλέπομε την αδυναμία μας , βλέπομε πως χωρίς τον Θεό δεν μπορούμε ούτε να σκεφτούμε το καλό . Πώς μπορείς να ξέρεις αν ζεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού ; Να η ένδειξη : Αν στενοχωριέσαι για κάτι , αυτό σημαίνει πως δεν παραδόθηκες τελείως στο θέλημα του Θεού , έστω κι αν σου φαίνεται πως ζεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού . Όποιος ζει κατά το θέλημα του Θεού , αυτός δεν μεριμνά για τίποτε . Κι αν κάτι του χρειάζεται , παραδίνει τον εαυτό του και την ανάγκη του στον Θεό . Κι αν πάρει ότι θέλει , μένει ήρεμος , σαν να το είχε . Ψυχή που παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού δεν φοβάται τίποτε : ούτε θύελλες ούτε ληστές ούτε τίποτα άλλο . ‘Ότι κι αν έλθει , λέγει : «Έτσι ευδοκεί ο Θεός» , κι έτσι διατηρείται η ειρήνη στην ψυχή και στο σώμα . Το καλύτερο έργο είναι να παραδοθούμε στο θέλημα του Θεού και να βαστάζομε τις θλίψεις με ελπίδα . Ο Κύριος βλέποντας τις θλίψεις μας δεν θα επιτρέψει ποτέ κάτι που να ξεπερνά τις δυνάμεις μας . Αν οι θλίψεις μας φαίνονται υπερβολικές , αυτό σημαίνει πως δεν έχομε παραδοθεί στο θέλημα του Θεού .

… Όποιος κάνει το θέλημα του Θεού , είναι ευχαριστημένος με όλα , έστω κι αν είναι φτωχός και ίσως ασθενής και πάσχει , γιατί τον ευφραίνει η χάρη του Θεού . Όποιος όμως δεν είναι ικανοποιημένος με την μοίρα του και γογγύζει για την αρρώστια του ή εναντίον εκείνου που τον προσέβαλε , αυτός να ξέρει πως κατέχεται από υπερήφανο πνεύμα και έχασε την ευγνωμοσύνη για τον Θεό . Αλλ ‘ ακόμα και σε μια τέτοια περίπτωση μη στενοχωριέσαι , αλλά ζήτησε μ ‘ επιμονή από τον Κύριο πνεύμα ταπεινό . Κι όταν έλθει σ ‘ εσέ το ταπεινό Πνεύμα του Θεού που αναζητάς , τότε θα Τον αγαπήσεις και θα έχεις βρει ανάπαυση , παρ ‘ όλες τις θλίψεις σου . Ψυχή που απέκτησε την ταπείνωση θυμάται πάντα τον Θεό και αναλογίζεται : «Ο Θεός με έκτισε ΄ έπαθε για μένα ΄ συγχωρεί τις αμαρτίες μου και με παρηγορεί ΄ με τρέφει και φροντίζει για μένα . Γιατί λοιπόν να μεριμνώ εγώ για τον εαυτό μου ή τι έχω να φοβηθώ , έστω κι αν με απειλή ο θάνατος» .

… Κάθε ψυχή που ταράζεται από οποιαδήποτε αιτία πρέπει να καταφεύγει στον Κύριο και ο Κύριος θα την καθοδηγήσει . Αυτό όμως γίνεται κυρίως σε καιρό συμφοράς και απροσδόκητου συγχύσεως – κανονικά πρέπει να ρωτάμε τον πνευματικό , γιατί αυτό είναι ταπεινότερο . … Και όλα , όλα δίνουν τότε αγάπη στην καρδιά , διότι όλα είναι του Θεού. Ο Κύριος νουθετεί με το έλεος Του τον άνθρωπο , για να δέχεται μ’ ευγνωμοσύνη τις θλίψεις . Ποτέ σ ‘ όλη μου τη ζωή , ούτε μια φορά δεν εγόγγυσα για τις θλίψεις , αλλά τα δεχόμουν όλα σαν φάρμακο από τα χέρια του Θεού και πάντα Τον ευχαριστούσα και γι ‘ αυτό ο Κύριος μου έδωσε να υπομένω ελαφρά τον αγαθό ζυγό Του . Όλοι οι κάτοικοι της γης υφίστανται αναπόφευκτα θλίψεις . Και παρόλο που δεν είναι μεγάλες οι θλίψεις που παραχωρεί ο Κύριος , όμως φαίνονται στους ανθρώπους αφόρητες και συντριπτικές . Κι αυτό γίνεται , διότι οι άνθρωποι δεν θέλουν να ταπεινωθούν ενώπιον του Θεού και να παραδοθούν στο θέλημά Του . Όσοι όμως άφησαν τον εαυτό τους στο θέλημα του Θεού , αυτούς τους καθοδηγεί ο Ίδιος ο Κύριος με τη χάρη Του και υπομένουν με ανδρεία τα πάντα για χάρη του Θεού , τον Οποίο αγάπησαν και με τον Οποίο θα δοξάζονται αιώνια . Όταν η Παναγία βρισκόταν κοντά στον Σταυρό , η θλίψη Της ήταν ακατάληπτα μεγάλη , επειδή Αυτή αγαπούσε τον Υιό της περισσότερο απ ‘ ότι μπορεί κανείς να φαντασθεί . Κι εμείς ξέρομε πως όσο μεγαλύτερη είναι η αγάπη , τόσο μεγαλύτερη είναι και η λύπη

Κατά την ανθρώπινη φύση η Θεοτόκος δεν θα μπορούσε με κανένα τρόπο να μην υποκύψει στις θλίψεις Της παραδόθηκε όμως στο θέλημα του Θεού και το Άγιο Πνεύμα Την ενίσχυσε ν ‘ αντέξει στον πόνο της . Μετά την Ανάληψη του Κυρίου η Παναγία έγινε η μεγάλη παρηγοριά στις θλίψεις για όλο τον λαό του Θεού .


Ο Κύριος έδωσε επί γης το Άγιο Πνεύμα και όσοι Το έλαβαν αισθάνονται τον παράδεισο μέσα τους . Ίσως πεις : Γιατί λοιπόν δεν έχω κι εγώ μια τέτοια χάρη ; Διότι συ δεν παραδόθηκες στο θέλημα του Θεού , αλλά ζεις κατά δικό σου θέλημα . Παρατηρήστε εκείνον που αγαπά το θέλημά του . Αυτός δεν έχει ποτέ ειρήνη στην ψυχή και δεν ευχαριστιέται με τίποτε ΄ γι ‘ αυτόν όλα γίνονται όπως δεν έπρεπε . Όποιος όμως δόθηκε ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού , έχει την καθαρή προσευχή και η ψυχή του αγαπά τον Κύριο.

Πηγή: http://istologio.org

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Ιερά Κοινότητα Αγίου Όρους για διάλογο με Ρ/Καθολικούς

Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης


Επίσημη θέση για τη συνέλευση της Μικτής Επιτροπής του Διαλόγου των Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών στη Κύπρο, πήρε η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους σήμερα.


Η Ιερά Κοινότητα αποφάσισε τα κάτωθι:



1.Το Άγιον Όρος ανά τους αιώνες παραμένει Χάριτι Χριστού πιστός θεματοφύλαξ της αγίας Ορθοδόξου Πίστεως, την οποία οι θεοκήρυκες Απόστολοι παρέδωσαν στην Εκκλησία και οι θεοφόροι Πατέρες μας με άγιες Οικουμενικές Συνόδους διετήρησαν δια των αιώνων απαραχάρακτη. Την παράδοσι αυτή πιστά ετήρησαν και οι προγενέστεροι ημών Αγιορείται πατέρες.



2.Πληροφορηθέντες ότι στην μέλλουσα να συνέλθη λίαν προσεχώς εις Κύπρον Ολομέλεια της Μικτής Διεθνούς Επιτροπής του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των Ρωμαιοκαθολικών θα συζητηθή το θέμα «του ρόλου του Επισκόπου Ρώμης εν τη κοινωνία των Εκκλησιών κατά την πρώτην χιλιετίαν», η καθ᾽ ημάς Ιερά Κοινότης, μη γνωρίζουσα το ακριβές θεματολόγιο του εν λόγω Διαλόγου, εκφράζει την έντονον ανησυχία και τον προβληματισμόν αυτής, διότι συζητείται το Παπικόν Πρωτείον, πριν ακόμη ο Παπισμός αποβάλη τα αιρετικά του δόγματα και τον κοσμικό του χαρακτήρα (Κράτος του Βατικανού). Η μόνη προϋπόθεσις για να συζητηθή το θέμα του Πρωτείου είναι η επάνοδος των Ρωμαιοκαθολικών στην Ορθόδοξο Πίστι και στο συνοδικό πολίτευμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και όχι η «»ενότης εν τη ποικιλία» των δογμάτων.


3.«Η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι αυτή, μόνη η Μία, Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» καθώς τούτο εδήλωσε στον πάνσεπτο Ιερό Ναό του Πρωτάτου και η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος την 21.8.2008, κατά την επίσκεψί του στο Άγιον Όρος. Τούτο αυτό πιστεύομε και ημείς και θα παραμείνουμε σταθεροί σε όσα οι άγιοι πατέρες μας διεκήρυξαν.


Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι των είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.


Πηγή: www.romfea.gr

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

Να διαλύση τα νέφη ο Αρχιεπίσκοπος

από την εφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», αρ. φύλλου 1799, 25 Σεπτεμβρίου 2009

Με αφορμήν αποκαλύψεις κ. Σηφουνάκη διά συμφωνίας μετά του Μακαριωτάτου


Ο πρώην υπουργός και υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Σηφουνάκης, γνωστός εις τους κόλπους των Ορθοδόξων Χριστιανών από την πολύ αρνητικήν στάσιν του έναντι της μη αναγραφής του Θρησκεύματος εις τας ταυτότητας, προέβη εις αποκαλύψεις δια τα σχέδια του κόμματος του έναντι της Εκκλησίας, εις περίπτωσιν, κατά την οποίαν αυτό επανέλθη εις την εξουσίαν. Δεν θα ησχολρύμεθα με την υπόθεσιν εις την παρούσαν προεκλογικήν φάσιν, εάν ο κ. Σηφουνάκης δεν άφηνε να εννοηθή ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος έχει συμφωνήσει με τον βασικόν κορμόν των σχεδίων του κόμματος, τον οποίον αι δημοσκοπήσεις φέρουν να επανέρχεται εις την εξουσίαν. Ο κ. Σηφουνάκης εις τας αποκαλύψεις τας οποίας έκανε εις τον ραδιοφωνικόν σταθμόν City ετόνισεν ότι ο Αρχιεπίσκοπος είναι σύμφωνος με την:

• Μη τέλεσιν Αγιασμού εις την Βουλήν κατά την έναρξιν εκάστης νέας Κοινοβουλευτικής Συνόδου (Άραγε θα καταργηθη και ο Αγιασμός στα σχολεία;).

• Μη παρουσία Μητροπολιτών και κληρικών εις τας εκδηλώσεις του Κράτους.

• Κατάργησιν του θρησκευτικού όρκου, τον οποίον δίδουν οι υπουργοί προκειμένου να αναλάβουν καθήκοντα με την παράλληλον κατάργησιν του εις τα δικαστήρια.

• Παραλλήλως ο κ. Σηφουνάκης ανεκοίνωσεν ότι η νέα Κυβέρνησις ΠΑΣΟΚ θα ενεργοποίηση τον νόμον, ο όποιος ορίζει ότι οι γονείς υποχρεούνται εντός οκτώ ήμερων από την γέννησιν του τέκνου ή των τέκνων των να προσέρχωνται εις το Ληξιαρχείον και να δηλώνουν το όνομα των. Η Βάπτισις δεν θα έχη κανέναν ρόλον δια το Κράτος εις την ονοματοδοσίαν του τέκνου ή των τέκνων των.


Κατεφέρθη εναντίον των κληρικών, οι οποίοι εφαρμόζοντες τους κανόνας της Εκκλησίας, δεν αναγνωρίζουν τον πολιτικόν γάμον και θεωρούν όσους συνάπτουν πρλιτικόν γάμον εκτός Εκκλησίας και ακολούθως δεν βαπτίζουν τα τέκνα των. Εζήτησε πλήρη χωρισμόν Κράτους-Εκκλησίας, ενώ ο Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ κ. Παπανδρέου τάσσεται υπέρ της ενισχύσεως των διακριτών ρόλων Κράτους-Εκκλησίας. Τέλος ετάχθη υπέρ της φορολογήσεως της Εκκλησίας. Ο κ. Σηφουνάκης ενεφάνισε τον Αρχιεπίσκοπον ως σύμφωνον με αυτόν τον κορμόν των σχεδίων, τα οποία ανέπτυξε. Ο Αρχιεπίσκοπος διαφωνεί με επιμέρους ζητήματα υπεγράμμισε με έμφασιν ο κ. Σηφουνάκης.

Δεν γνωρίζομεν εάν όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί τους όποιους ανεκοίνωσεν ο κ. Σηφουνάκης ευρίσκουν σύμφωνον τον Αρχιεπίσκοπον. Τούτο, διότι ο Αρχιεπίσκοπος δύο φοράς, εν μέσω θέρους ωμίλησε δια επερχομένην σύγκρουσιν της Εκκλησίας μετά της Πολιτείας. Αδυνατούμε να πιστεψωμεν ότι «παίζει θέατρο» εις τον πιστόν λαόν, εμφανιζόμενος ως υπέρμαχος της υπαρχούσης καθεστηκυίας τάσεως εις τας σχέσεις Πολιτείας-Εκκλησίας, ενώ εις την πραγματικότητα έχει συμφωνήσει εις την ανατροπήν των. Αδυνατούμε να πιστέψωμεν ότι ασκεί «μυστικήν διπλωματίαν», συνομιλεί κρυφίως μετά των κομμάτων και συμφωνεί με θέσεις ως αυτάς τας όποιας διετύπωσεν ο κ. Σηφουνάκης.

Ο Αρχιεπίσκοπος οφείλει να διάλυση τα νέφη, τα σχηματισθέντα από τας αποκαλύψεις του κ. Σηφουνακη. Ο Αρχιεπίσκοπος οφείλει να ομιλή καθαρώς εις τον έντιμον κλήρον και τον πιστόν λαόν δια όσα σχεδιάζουν εναντίον της Εκκλησίας και την στάσιν την οποίαν τηρεί έναντι αυτών. Οφείλει να το πράξη και δια δύο ακόμη λόγους:

1ον) Ο κ. Σηφουνάκης τον επαρουσίασεν ως καλύτερον από πάσης απόψεως, από τον μακαριστόν Αρχιεπίσκοπον κυρόν Χριστόδουλον.

2ον) Συνέπλεε την εποχήν του αγώνος δια την επαναφοράν του Θρησκεύματος εις τας ταυτότητας με τον κ. Σηφουνάκην και ολόκληρον την κεντροαριστεράν. Δια να μη γεννώνται συνειρμοί περί συγκεκριμένης κομματικής ταυτότητος του Αρχιεπίσκοπου, οφείλει να ομιλήση καθαρώς εις τον έντιμον κλήρον καί τον πιστόν λαόν.

Αναδημοσίευση από: www.zoiforos.gr

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Τη 27η του αυτού μηνός...

Ο Άγιος μάρτυς Καλλίστρατος



Μαρτύρησε στη Ρώμη επί Διοκλητιανού (284-304). Είχε μεγαλώσει με χριστιανική ανατροφή, και όταν κατετάγη στο Ρωμαϊκό στρατό, δεν εγκατέλειψε τις ευσεβείς συνήθειές του. Μια από αυτές ήταν η βραδινή προσευχή. Κάποιοι ειδωλολάτρες στρατιώτες κατήγγειλαν το γεγονός στον ειδωλολάτρη στρατηγό Περσεντίνο. Εκείνος, αφού διέταξε πρώτα τον βασανισμό του, ακολούθως διέταξε να τον τοποθετήσουν μέσα σε ένα δεμένο σάκο και να τον ρίξουν στη θάλασσα. Με θαυματουργό τρόπο ο σάκος σχίστηκε και δύο δελφίνια έσωσαν τον Καλλίστρατο. Σαράντα εννέα στρατιώτες που είδαν το θαύμα πίστεψαν στον Χριστό. Ο Περσεντίνος τότε εξοργισθείς διέταξε τον αποκεφαλισμό όλων.

Απολυτίκιον. Ήχος γ'. Την ωραιότητα.
Τω θείω Πνεύματι, περιφραξάμενος, Μάρτυς Καλλίστρατε, λαμπρώς ήρίστευσας, καταβολών τον δυσμενή, σοφία των σων αγώνων όθεν και προσήγαγες, τω Χριστώ ως θυμίαμα, δήμον παναοίδιμον, Αθλητών πιστευσάντων σοι, μεθ' ων υπέρ ημών έκδυσώπει, των εύφημούντων σε εν ύμνοις.

Η Αγία Νεομάρτυς Ακυλίνα


Καταγόταν από το χωριό Ζαγκλιβέρι της Θεσσαλονίκης και ανατράφηκε από γονείς ευσεβείς. Ο πατέρας της, όμως, σκότωσε έναν Τούρκο, μετά από φιλονικία μαζί του. Για να αποφύγει την τιμωρία του θανάτου, δέχτηκε το μουσουλμανισμό. Αλλά η μητέρα της έμεινε σταθερή στο Χριστό και κάθε μέρα δίδασκε στην Ακυλίνα την αρετή και την πίστη.

Παρά τις επίμονες προσπάθειες του πατέρα της και τις απειλές των Τούρκων, η Ακυλίνα δεν αρνήθηκε τον Χριστό. Όταν την οδηγούσαν στο μαρτύριο την ακολουθούσε και η μητέρα της, που την παρότρυνε σ’ αυτό. Η Ακυλίνα ήλεγχε με θάρρος τους Τούρκους και τη θρησκεία τους, με αποτέλεσμα να πεθάνει μαρτυρικά, μετά από πολυήμερο ραβδισμό, στις 27 Σεπτεμβρίου 1764

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Άκυλίναν την θείαν άνευφημήσωμεν, οία θεόφρονα κόρην και Άθληφόρον Χριστού· τη αγάπη γαρ αυτού πίστει ήνδρίσατο, και καθείλε τον έχθρόν, δι' αγώνων ιερών και δόξης τυχούσα θείας Χριστώ τω Λόγω πρεσβεύει, έλεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Το σπίτι της Αγίας Ακυλίνας στο Ζαγκλιβέρι όπως διασώζεται σήμερα.


Οι Άγιοι Μάρκος, Αρίσταρχος και Ζήνων, οι Απόστολοι.


Ό Αρίσταρχος, είχε τη μεγάλη τιμή να χρηματίσει συνεργάτης του απ. Παύλου, (πρός φιλήμ. α', 23) και συναιχμάλωτός του (Κολοσσ. δ', 10). Κατόπιν διέπρεψε και σαν επίσκοπος Άπαμείας στη Συρία. ο Μάρκος, πού δεν είναι βέβαια ο Ευαγγελιστής, χειροτονήθηκε επίσκοπος Βύβλου και έδρασε αποστολικά. Όπως μάλιστα του Πέτρου (Πράξ. ε', 15), έτσι και αυτού ή σκιά μόνη όταν έπεφτε στους ασθενείς τους θεράπευε. ο Ζήνων, είναι ο ίδιος με τον νομικό Ζηνά, πού σα γνήσιος και ευδόκιμος εργάτης του Ευαγγελίου, βοήθησε γι' αυτό και στην Κρήτη μαζί με τον Άπολλώ. Γι' αυτό και ο απ. Παύλος τόσο συγκινητικά και φιλόστοργα συνιστά στον Τίτο, να τους φροντίσει τόσο πολύ, ώστε να μη τους λείψει τίποτα (Τίτ. γ'. 13). ο Ζήνων, διέπρεψε και σαν επίσκοπος Διοσπόλεως.

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Όταν "ανθίζουν" οι προσευχές



Είναι κάποιες εμπειρίες στη ζωή που αξίζει
κανείς να μοιράζεται.

Σήμερα επιστρέφω από μια ξεχωριστή επίσκεψη
σε έναν ξεχωριστό γέροντα. Είναι ένας ασκητικός
ιερομόναχος, ο οποίος έχει στην κατοχή του ένα
αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας του χάρου.
Δίπλα σ’ αυτήν την εικόνα υπάρχουν μερικά
ξερά κλωνάρια κρίνα που κατά θαυμαστό
τρόπο φέρουν φρέσκα μπουμπούκια*.

Αυτό συνέβη για πρώτη φορά το 1992 όταν
μια πολύ πιστή γυναίκα έφερε στο γέροντα
το αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας του
χάρου από τους Λειψούς.

Έκτοτε και ως σήμερα αυτό το θαυμαστό
γεγονός συνεχίζεται, όταν κάθε χρόνο τοποθετούνται
νέα κλωνάρια από κρίνα και παρόλο που είναι ξερά,
βγάζουν νέα μπουμπούκια τα οποία διατηρούν
τη δροσιά τους για μήνες.

Η πρώτη φορά που το αντίκρiσα ήταν το 2000.
Από τότε και ως σήμερα, υπήρξαν κι άλλες
επισκέψεις που με αξίωσε ο Θεός να κάνω
στο Γέροντα αυτό και τη χαριτόβρυτη εικόνα
της Παναγίας του χάρου, όλες ξεχωριστές και
ευλογημένες πλουσίως, εφοδιασμός στον
καθημερινό μου αγώνα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά κατά την επίσκεψή
μου το χειμώνα του 2005, όταν αποφάσισα
να δώσω εξετάσεις για τη σχολή της Πληρο-
φορικής, τότε ο γέροντας μου είχε ευχηθεί να
ομοιάσω με την Παναγία έστω και στο νυχάκι της.
(τίποτε για εξετάσεις…προσπάθεια…διάβασμα)
Για τον γέροντα …………… δεν έχουν σημασία
τα σχήματα και τα συστήματα του κόσμου τούτου,
ένα μόνο έχει σημασία: ο αγώνας μας για την
αγιότητα.

Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, και πλησιάζοντας
προς το τέλος της φοιτητικής μου θητείας,
καταλαβαίνω περισσότερο την εύστοχη
εκείνη ευχή του.




ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΔΕΔΟΞΑΣΜΕΝΗ
ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΘΕΟΤΟΚΕ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ
ΑΜΗΝ!


*Κάτι αντίστοιχο με το θαύμα που γίνεται κάθε
χρόνο στην πρωτότυπη εικόνα της Παναγίας
του χάρου στου Λειψούς Δωδεκανήσου,
απ’ το 1943 και ως σήμερα.

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Αγίου Νεκταρίου Μητροπολίτου Πενταπόλεως του θαυματουργού

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ
Παρουσίαση: υπό αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Δ. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

«Ο λόγος γαρ ο του σταυρού τοις μεν απολυμμένοις μωρία εστί,
τοις δε σωζόμενοις ημίν δύναμις Θεού εστί»
(Α' Κορ. 1,18)


Άγιος ο Ιωάννης Δαμασκηνός:
•«Ό,τι έκανε ο Χριστός στον κόσμο αυτό, ήταν μεγάλο και Θαυμαστό.
Όμως: το πιο θαυμαστό απ όλα ήταν ο Τίμιος Σταυρός».
•«Διότι: Με τον σταυρό, και μόνο με τον σταυρό, καταργήθηκε ο θάνατος, καταλύθηκε η αμαρτία, σκυλεύθηκε ο άδης, χαρίσθηκε η Ανάσταση, ανοίχθηκαν οι πόρτες του παραδείσου, και με την δύναμη του καταφρονούμε τον κόσμο τούτο και τον θάνατο»
(Ί. μ. σελ. 11-12). Βλ. Ακριβής έκδοσις ορθοδόξου πίστεως, Δ.

ΑΠΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ:
«Σταυρός το κατά των δαιμόνων τρόπαιον,
η κατά της αμαρτίας μάχαιρα,
το ξίφος, ώ τον όφιν εκέντησεν ο Χριστός.
Σταυρός το του Πατρός θέλημα,
η τον Μονογενούς δόξα,
το τον Πνεύματος άγαλλίαμα,
ο των αγγέλων κόσμος,
της Εκκλησίας η ασφάλεια,
το καύχημα Παύλου,
το των Αγίων τείχος.
το φως της οικουμένης απάσης»

(Ί. μ.σελ. 37).

ΑΦΙΕΡΟΥΤΑΙ
ΤΩ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΩ ΚΑΙ ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΩ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΘΗΝΩΝ & ΠΡΟΕΔΡΩ ΤΗΣ
ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ Κ.Κ. ΘΕΟΚΛΗΤΩ ΕΙΣ
ΕΝΔΕΙΞΙΝ ΑΚΡΑΣ ΥΠΟΛΗΨΕΩΣ ΚΑΙ
ΑΔΕΛΦΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
+ Ο ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
ΤΟΙΣ ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ

Την μελέτην μου περί του τιμίου Σταυρού έγραψα κατά αίτησιν του Σεβασμιωτάτου(1) Μητροπολίτου Αθηνών και Προέδρου της Ιεράς Συνόδου Κ. Κ. Θεοκλήτου προς ανασκευήν των εσφαλμένων γνωμών και δοξασιών ανθρώπων πεπλανημένων εχόντων φρόνημα και άγνοιαν τελείαν της Ιστορικής του Τιμίου Σταυρού εμφανίσεως κ.τ.λ. Δεχθέντες την πρότασιν του Σεβασμιωτάτου συνετάξαμεν την ανά χείρας μελέτην ην εδημοσιεύσαμεν εν τω Ιερώ Συνδέσμω περιοδικώ του Ομωνύμου Ιερού συνδέσμου. Την μελέτην ταύτην δημοσιεύομεν αύθις μετά τίνος συμπληρώσεως όπως διαδόσωμεν εις ευρύτερον κύκλον αυτήν και καταστήσωμεν γνωστάς εις το Ελληνικόν πλήρωμα της Εκκλησίας την Ιστορικήν αλήθειαν την αναφερομένην αστέ την αρχήν της εμφανίσεως του Τιμίου Σταυρού της ευρέσεως αυτού και της τιμητικής προσκυνήσεως αυτού ως τιμίου Ξύλου και ως οργάνου σωτηριώδους εν τη τελεσθείση σωτηριώδει οικονομία.
***
(1).
•Έτσι (Σεβασμιώτατος) προσφωνείτο μέχρι το 1922 ο Μητροπολίτης Αθηνών.
Τα «Μακαριότατος και πάσης Ελλάδος» θεσπίστηκαν δια νόμου από την Γ' εθνοσυνέλευση.
Τότε έγιναν (δια νόμου) και τα εξής αντικανονικά:
•Άπαντες οι επίσκοποι της ελληνικής επικρατείας έλαβον τον τίτλο του Μητροπολίτου. Έγιναν δηλ. Μητροπολίτες χωρίς να έχουν υπό την κυριότητα τους επισκοπές.
•Και ενώ αναβαθμίστηκαν σε Μητροπολίτες, μνημονεύονται ως Αρχιεπίσκοποι.
Κάθε Μητροπολίτης και Αρχιεπίσκοπος.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Αρχές του 20οϋ αιώνος, και επί Αρχιεπισκόπου Θεοκλήτου Α' (+1931) μερικοί νεωτεριστές ορθόδοξοι χριστιανοί έβλεπαν τον Τίμιο Σταυρό με προτεσταντικό "μάτι".
Με τις αιρετικές τους πεποιθήσεις δημιούργησαν αναστάτωση στους κόλπους της Εκκλησίας.
Προς αναίρεση των πεπλανημένων τους δοξασιών, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών ανέθεσε στο λόγιο, σοφό και άγιο Νεκτάριον Μητροπολίτη Πενταπόλεως (+ 1920) την σύνταξη σχετικής μελέτης.
Και ο άγιος Νεκτάριος συνέταξε: «ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (εφεξής: Ί. μ.)» (βλ. εκδόσεις «Ν. Παναγόπουλος» 1987 σσ. 44).
Το έργο αυτό είναι αξιόλογο. Περιέχει ενδιαφέροντα, ωφέλιμα και άγνωστα για πολλούς «στοιχεία». Εκτίθενται, όμως, σε γλώσσα πού η σύγχρονη γενιά δυσκόλως την κατανοεί.
Γι' αυτό παρουσιάζουμε το έργο αυτό απλουστευμένο και διαμορφωμένο. Προσιτό στο σύγχρονο κοινό, προς δόξα και τιμή του εν αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου Αρχιεπισκόπου Πενταπόλεως του θαυματουργού και προς ωφέλεια πάντων ημών.
Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών. ΑΜΗΝ.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. Γιατί; 13
2. Ο Σταυρός στην πρωτοχριστιανική Εκκλησία 16
3. «Εν τούτω νίκα» 21
4. Εύρεση του Τιμίου Σταυρού 24
5. Πρώτη Ύψωση. Κυριακή Σταυροπροσκυνήσεως 28
6. Ναός της Αναστάσεως 30
7. Εγκαίνια. Προσκύνηση Τ. Ξύλου 33
8. Δευτέρα Ύψωση. 14 Σεπτεμβρίου 35
9. Πρόοδος Τιμίου Σταυρού 37
10. Θαύμα Τιμίου Ξύλου 39
11. Δόξα του Σταυρού 42
12. Όπλον κατά του διαβόλου 46
13. Πώς κάνουμε τον σταυρό μας 49
ΕΠΙΜΕΤΡΟ 53

1. Γιατί;

Προσκυνούμε τον Τίμιο Σταυρό με ευλάβεια, τον ασπαζόμαστε. Άλλα γιατί;
Ο άγιος Νεκτάριος απαντά: (σελ. 9-14): Ρώτησαν τον Ιερώνυμο Επίσκοπο Ιεροσολύμων(+ 420 μ.Χ.).
—Η Γραφή δεν λέει πώς πρέπει να προσκυνούμε τον Τίμιο Σταυρό, Σεις, λοιπόν, γιατί τον προσκυνείτε;
—Οι Ιουδαίοι (απάντησε) προσκυνούσαν την κιβωτό της Διαθήκης και τις πλάκες του δεκάλογου (πού λάξευσε ο Μωυσής) χωρίς να τους το λέει ο Θεός. Έτσι και 'μεις οι χριστιανοί, προσκυνούμε τον Τίμιο Σταυρό (χωρίς να το λέει ρητώς ο Θεός). Βέβαια, δεν προσκυνούμε τον Σταυρό ως Θεό, αλλά μέσα από την προσκύνηση μας, δείχνομε την αγαθή διάθεση μας
προς τον Σταυρωθέντα (ΡGτ. 40, σελ. 865).
Αναλυτικά:
Ο ΟΓ' ι. κανόνας της «Πενθέκτης» καθορίζει: Επειδή μέσω του Σταυρού επήλθε η σωτηρία μας, γι' αυτό οφείλομε να αποδίδομε στον Σταυρό τον βαθύτατο μας σεβασμό.
Και ο άγιος Νεκτάριος διασαφηνίζει:

•Δεν προσκυνούμε το ξύλο, αλλά τον σταυρό πού γίνεται από το ξύλο. Γι' αυτό, όταν «χαλάσει» ο Σταυρός, δεν προσκυνούμε το ξύλο (πού έφτιαχνε το σταυρό).

•Προσκυνούμε τον Τίμιο Σταυρό (λέει ο άγιος Φώτιος Πατριάρχης Κων/πόλεως (+ 886), γιατί επάνω του «εξετανύσθη» το Σώμα του Χριστού, έτρεξε το αίμα του, ποτίσθηκε από το αίμα του, και έγινε ξύλο ζωής, πού βλάστησε τη σωτηρία μας (Επιστολή Α).

•Προσκυνούμε το ξύλο του Σταυρού (λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός + 750 μ.Χ.) για τον ίδιο λόγο πού προσκυνούμε τη σπηλιά (πού γεννήθηκε ο Χριστός), τον Γολγοθά, την λόγχη, τα καρφιά, τον τάφο και τα όμοια, κατά το αγιογραφικό: «εισελευσόμεθα εις τα σκηνώματα αυτού, προσκυνήσωμεν εις τον τόπον ου έστησαν οι πόδες αυτού» (Ψαλμ. 131, 7) (Ακριβής Έκδοσις ορθοδόξου πίστεως, Δ).17

4. Εύρεση του Τιμίου Σταυρού

Οι νεωτεριστές (της εποχής του αγίου Νεκταρίου) αμφέβαλαν ακόμα για το εάν η αγία Ελένη βρήκε πράγματι τον Τίμιο Σταυρό. Επειδή (ισχυρίζονταν) ο ιστορικός Ευσέβιος πού έγραψε τον βίο του αγίου Κω ν/νου σιωπά, δεν γράφει τίποτε επ' αυτού.
Ο άγιος Νεκτάριος τους απαντά (σελ. 20-22):
•Το ότι ο Ευσέβιος δεν ασχολείται μ' αυτό, δεν σημαίνει πώς η αγία Ελένη δεν βρήκε τον Σταυρό. Ο Ευσέβιος σιωπά και για άλλα (σημαντικά) γεγονότα. Μήπως αυτό σημαίνει πώς δεν έγιναν;
•Δεν είναι λογικό και δίκαιο να στηρίζεσθε στην σιωπή του, και να αρνείσθε ένα τέτοιο γεγονός. Την στιγμή μάλιστα πού υπάρχουν «ντοκουμέντα» της εποχής εκείνης, και πάνω απ' όλα έχει γίνει (η εύρεση του Τ. Σταυρού) κοινή πίστη της Εκκλησίας.
Ο άγιος στη συνέχεια παραθέτει μαρτυρίες των ιστορικών Σωκράτους (+ 450) και Σωζομένου (+ 6ος αιών), πού μας λένε:
Ο τάφος του Χριστού είχε γίνει τόπος προσκύνησεως για τους χριστιανούς. Πλήθος πιστών συνέτρεχε προς προσκύνηση του.
Οι δε ιουδαίοι για να εκδικηθούν τους χριστιανούς «έθαψαν» τον τάφο του Χριστού με βουνό από μπάζα και από χώματα. Έθαψαν μαζί και τους τρεις σταυρούς, (του Χριστού και των, ληστών), τα καρφιά, και την επιγραφή «Ι.Ν.Β.Ι.», πού έγραψε ο Πιλάτος.
Και δεν έμειναν σ' αυτό. Πάνω στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού έκτισαν ναό της Αφροδίτης. (Δηλαδή ειδωλολατρικό, δαιμονικό ναό). Ενώ δίπλα στο διαβολικό ναό έστησαν και το άγαλμα της.
Πέρασαν τριακόσια χρόνια. Και πάνω στον Πανάγιο τάφο του Χριστού «βασίλευε» ακόμα ο ναός των δαιμόνων!
Το 326 μ.Χ. η αγία Ελένη πήγε με λαχτάρα στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τους αγίους τόπους. Έψαχνε εναγωνίως να βρει τον Τάφο του Χριστού, έψαχνε και για τον Σταυρό του. Ματαίως.
Ρωτώντας έμαθε το «μυστικό».
Βάζει εργάτες και γκρεμίζουνε το άγαλμα της Αφροδίτης, ισοπεδώνοντας και το ναό της. Πετούν τα μπάζα και τα χώματα. Σκάβουν. Σκάβουν βαθειά, πολύ βαθειά.
Και βρίσκουν τον Τάφο του Χριστού, τους τρεις σταυρούς, τα καρφιά, και την πινακίδα (σανίδα) πού ο Πιλάτος έγραψε «Ι.Ν.Β.Ι.».
Ήταν 6η Μαρτίου 326 μ.Χ.
Όμως: Δεν ήξεραν ποιος από τους τρεις σταυρούς, ήταν του Χριστού. Και για να το διαπιστώσουν έχαναν το εξής:
Στη πόλη (Ιεροσόλυμα) η γυναίκα, ενός επισήμου άνδρα ήταν άρρωστη για πολύ καιρό, και τώρα βρίσκονταν στα τελευταία της.

Ο επίσκοπος Μακάριος (+ 333) η αγία Ελένη (+ 335) πήραν τους τρεις σταυρούς και πήγαν στο σπίτι της ετοιμοθάνατης γυναίκας. Όποιος σταυρός θα έκανε εδώ το θαύμα, θα ήταν του Χριστού.
Προσευχήθηκαν θερμά. Πέρασαν τον ένα σταυρό πάνω από το κρεββάτι της ετοιμοθάνατης, πέρασαν και τον άλλο, αλλά «ουδέν σημείον». Πέρασαν και τον τρίτο, και το θαύμα έγινε. Η ετοιμοθάνατη άνοιξε τα μάτια της, ανέκτησε τις δυνάμεις της, σηκώθηκε από το κρεββάτι, και περπάτησε!
Και πήραν το μεγάλο μήνυμα, πώς ο Σταυρός πού έκανε το θαύμα, ήταν του Χριστού.
Ο Κων/νος το μεν ξύλο του Σταυρού το έθεσε στο ναΐσκο του παλατιού σε πολυτελέστατη θήκη, τα δε καρφιά, ένα έβαλε στην περικεφαλαία του για να αποκρούονται τα βέλη των έχθρων, και άλλο στο χαλινάρι του βασιλικού του αλόγου, καθώς προείπεν η Γραφή: «Και έσται το επί τω χαλινώ του ίππου άγιον τω Κυρίω Παντοκράτορι» (Ζαχ. 14, 20)(5. Εξ' αυτού, ο χαλινός του βασιλικού αλόγου είχε αποκτήσει τέτοια Ιερότητα, ώστε ορκίζονταν σ' αυτόν. «Μα την δύναμιν του αγίου χαλινού» έλεγαν. (Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, Η Ε' Οικουμενική Σύνοδος, σελ. 554, βλ. οποσ.).
Η αγία Ελένη το κάθετο (και μεγαλύτερο) ξύλο του Σταυρού το δώρησε στον επίσκοπο Μακάριο για την πόλη Ιερουσαλήμ.
Το οριζόντιο ξύλο, καθώς και τα καρφιά (τους ήλους) πού κάρφωσαν το Σώμα του Κυρίου, τα πήρε μαζί της στην Πόλη, και τα δώρησε στον υιό της και βασιλέα Κων/νο.


7. Εγκαίνια.
Προσκύνηση Τιμίου Ξύλου

• Στις 13 Σεπτεμβρίου 335 έγιναν τα εγκαίνια του μεγαλοπρεπούς ι. ναού της Αναστάσεως του Κυρίου: «τη ΙΓ' του αυτού μηνός, μνήμη των εγκαινίων της αγίας του Χριστού και Θεού ημών Αναστάσεως» (Συναξάριον 13 Σεπτεμβρίου).
Στο μεγάλο αυτό γεγονός των εγκαινίων (και μάλιστα ενός τέτοιου μεγαλοπρεπούς ναού) προσέτρεξε πλήθος πιστών, όχι μόνο από την Ιερουσαλήμ, αλλά και από τα περίχωρα και από μακρυά.
Ήταν φυσικό όλο αυτό το πλήθος να θέλει να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό (πού βρέθηκε εκεί πού τώρα εγκαινιάζεται ο ναός της Αναστάσεως).
Για τον λόγο αυτό (μας πληροφορεί ο άγιος Νεκτάριος, σελ. 33) οι Επίσκοποι, πού συμμετείχον στα εγκαίνια, έκριναν:
Την επομένη των εγκαινίων (14η Σεπτεμβρίου) το Τίμιο Ξύλο να υψώνεται, να το βλέπει ο λαός, να το προσκυνεί και να αγιάζεται.
Από τότε (14 Σεπτεμβρίου 335 μ.Χ.) και κάθε χρόνο, την ημέρα αυτή, υψώνονταν στον ί. ναό της Αναστάσεως το Τίμιο Ξύλο.
Μάλιστα δε, η ημέρα αύτη ήταν εξ' ολοκλήρου αφιερωμένη στη προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού, χωρίς δηλαδή να επισκιάζεται από άλλα εκκλησιαστικά γεγονότα.
Γι' αυτό, όταν ανήμερα της 14ης Σεπτεμβρίου 407 μ.Χ., πέθανε ο μεγάλος άγιος και οικουμενικός Διδάσκαλος της Εκκλησίας μας ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, η μνήμη του μετετέθη.
Λέει το συναξάριο: «Τη αυτή ημέρα (14η Σε-πτεμβρίου), η κοίμησις του εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, εν ταύτη γαρ ανεπαύσατο, αλλά δια την εορτήν του τιμίου Σταυρού μετετέθη η τούτου εορτή εις τον Νοέμβριον μήνα».

8. Δευτέρα Ύψωση. 14 Σεπτεμβρίου.

Μετά την πρώτη ύψωση (και προσκύνηση) του Τ. Σταυρού (6ης Μαρτίου 326 μ.Χ.) και μετά από τριακόσια χρόνια, ακολούθησε η δευτέρα και επισημότερα Ύψωση (και προσκύνηση) του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου 629 μ.Χ.).
Θα το δούμε.
Οι Πέρσες είχαν μπει στα Ιεροσόλυμα (615 μ.Χ.). Αιχμαλώτισαν τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ζαχαρία (609-632 μ.Χ.) και πλήθος χριστιανών, αρπάζοντας ταυτόχρονα και το Τίμιο Ξύλο, πού φυλάσσονταν στην πόλη (ναό της Αναστάσεως).
Έτσι καταλύθηκε και η γιορτή της προσκυνήσεως του Τιμίου Ξύλου (14 Σεπτεμβρίου).
Ο βασιλιάς Ηράκλειος (610-636 μ.Χ.) εκστρατεύει κατά των Περσών και τους κατατροπώνει (626 μ.Χ.).
Οι αιχμάλωτοι γυρίζουν στην πατρίδα τους Ιερουσαλήμ, ενώ ο ίδιος (ο βασιλιάς) με το Τίμιο Ξύλο, επιστρέφει νικητής στην Πόλη. Κατά την θριαμβευτική του είσοδο σ' αυτή (628 μ.Χ.), και κατά την επιθυμία του, πριν από το «άρμα του θριάμβου» προπορεύονταν (σε ειδική αμαξά) το ξύλο του Σταυρού.
Τον επόμενο χρόνο (629 μ.Χ.), ο Ηράκλειος πηγαίνει στα Ιεροσόλυμα για να παραδώσει στον Πατριάρχη Ζαχαρία το τίμιο Ξύλο.
Και στις 14 Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους (629) ο Ηράκλειος, με το Ξύλο του Σταυρού στα χέρια του, ο Πατριάρχης, κλήρος και λαός, ανέβηκαν στο Γολγοθά.
Ο βασιλιάς σήκωσε ψηλά (ύψωσε) το Τίμιο Ξύλο, ενώ κλήρος και λαός έπεσε χάμω προσκυνώντας Το.
Ταυτόχρονα χειροκροτούσε τον βασιλιά, ψέλνοντας τον τότε εθνικό μας ύμνο: «Σώσον Κύριε τον λαόν σου...»
Έτσι: Στις 14 Σεπτεμβρίου 629 μ.Χ. το Πανάγιο ξύλο τοποθετήθηκε ξανά στην αγία πόλη της Ιερουσαλήμ, και έγινε ξανά η ημέρα αυτή, ημέρα του «Σταυρού».
Ήταν η δευτέρα και πανηγυρικωτέρα Ύψωση του Τ. Σταυρού στο τόπο του Γολγοθά.
Κι' από τότε μέχρι σήμερα, η ημέρα αυτή (14 Σεπτεμβρίου) γιορτάζεται λαμπρώς στην Εκκλησία μας (8. Η ήμερα αύτη (του «Σταυρού») φέρει «τα ίσα της αγίας και Μεγάλης Παρασκευής». Δηλαδή: Όση ιερότητα έχει. η Μ. Παρασκευή, έχει και η ανωτέρω ήμερα του Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου).

9. Πρόοδος Τ. Σταυρού
(1η Αυγούστου)

Ό άγιος Νεκτάριος γράφει για την γιορτή αυτή (σελ. 34):
Λέγεται «πρόοδος» του Τ. Σταυρού, διότι μετά την προσκύνηση του Τιμίου Ξύλου, γινόταν στην Πόλη λιτανεία, προπορευόμενου του Τιμίου Ξύλου.
Ο Κων/νος Πορφυρογέννητος (913-959) στο «έκθεσις Βασιλείου τάξεως» (κεφ. 8), περιγράφει λεπτομερώς για το πώς γινόταν η προσκύνηση και η λιτανεία του Τ. Ξύλου. Γράφει:
•Επτά ημέρες πριν (23 Ιουλίου) το Τίμιο Ξύλο «έβγαινε» από το παλάτι και κατατίθετο προς προσκύνηση .
•Κατόπιν, και επί δύο περίπου εβδομάδες (μέχρι 13 Αυγούστου) γινόταν ή «πρόοδος» του Τιμίου Ξύλου. Λιτανεία, πού περνούσε απ' όλους τους δρόμους, απ' όλα τα σπίτια, από τα τείχη της πόλεως, από τα περίχωρα της, αγιάζοντας τα πάντα.
•Στις 14 Αυγούστου το Τίμιο Ξύλο ξανάμπαινε εν «πομπή» στο παλάτι, αγιάζοντας τους κοιτώνες, κι' όλο το παλάτι. «Τη αύτη ημέρα, (14η Αυγούστου), μνήμη της εις το παλάτιον ανακομιδής του Τιμίου Σταυρού» αναφέρει το συναξάριο της ημέρας.
•Τέλος: Εναποτίθενταν στη μόνιμη του «κατοικία», στο ναΐσκο «αγ. Θεοδώρων» του παλατιού.
Η «πρόδος» του Τ. Σταυρού γιορτάζεται μέχρι σήμερα στην Εκκλησίας μας. (1η Αυγούστου).

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Ο Τίμιος Σταυρός:
•Στον Μ. Κων/νο εμφανίσθηκε σα Φως, πού άστραφτε πιο πολύ και από τον ήλιο.
•Στην Απαμεία Αντιοχείας κατά την λιτανεία «εξέπεμπε» φώς-φωτιά.
•Στα Ιεροσόλυμα εμφανίσθηκε (7η Μαΐου 350 μ.Χ.) σα φως πού κάλυπτε ολόκληρη την πόλη.
•Και σα φως θα εμφανισθεί στο στερέωμα του ουρανού κατά την ήμερα της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού.
Φως ο Σταυρός! Και δεν γίνεται διαφορετικά. Γιατί, ο Σταυρός είναι η μεγάλη δόξα του Χριστού (το είδαμε).

•Είναι φυσικό το φως του Σταυρού να φωτίζει.
Και φωτίζει. Τους πιστούς πού προσκυνούν τον Σταυρό με πίστη και ταπείνωση.
«Λάμψον ο του Κυρίου Σταυρός, τας φεγγοβόλους αστραπάς, Σου της χάριτος, καρδίας των σε τιμώντων».(Τριώδιον, Εσπερινός Κυριακής, Σταυροπροσκυνήσεως).

• Είναι επίσης φυσικό το φως του σταυρού να καίει τους διεστραμμένους δαίμονες. Και τους καίει. «Θεωρούμενος δαίμονας καίει, και εκτυπούμενος τούτους φλέγων δείκνυται» (Τριώδιον, Δ' Κυριακή Εσπέρας) Το λένε και οι ίδιοι δαίμονες:
—Γιατί να φοβούμαστε το ξύλο πού σταυρώθηκε ο Ναζωραϊος; (Είπε διάβολος σ' άλλο διάβολο).
—Βρε (του άπαντα) δεν φοβούμαστε το ξύλο, αλλά την ανυπόφορη αστραπή, πού «εκτοξεύεται» απ' αυτό (βλ. Ένας Ασκητής Επίσκοπος, έκδ. Ζ', σελ.
114).

Όμως: Τί ακριβώς είναι ο Σταυρός; Είναι σαν την Ιερή εικόνα;
Ο άγιος Νεκτάριος λ.χ. εικονίζεται σε μια εικόνα. Αλλ' ο άγιος στην εικόνα δεν είναι ζωντανός, δεν είναι το «σώμα» του, η ψυχή του, η ζωντανή του παρουσία. Απλώς, τιμώντας την εικόνα, του, η τιμή «διοχετεύται» σ' Αυτόν. Τον τιμούμε δηλαδή μέσω της εικόνος του.
Όμως, η εικόνα αυτή καθ' εαυτή είναι άψυχη, νεκρή.
Ισχύει το ίδιο και για τον Σταυρό; Μπορούμε δηλαδή να πούμε, πώς κι' ο Σταυρός είναι άψυχος, νεκρός;
Όχι. Ο Σταυρός δεν είναι άψυχος, νεκρός. Έχει ζωή.
Αναλυτικά:
Στο θυσιαστήριο (αγ. Τράπεζα) γίνεται η θυσία, η λατρεία του Θεού. Το θυσιαστήριο δηλαδή γίνεται ο Γολγοθάς, ο Σταυρός, όπου θυσιάσθηκε ο Χριστός.
Και το θυσιαστήριο φτιάχνεται από τα ίδια υλικά, πού φτιάχνεται κι' ο Σταυρός (πέτρα, ξύλο, μάρμαρο κ.ά.).
Θυσιαστήριο, Γολγοθάς και Σταυρός ταυτίζονται. Όμως η Γραφή λέει, πώς το θυσιαστήριο έχει αυτιά πού ακούει: «Θυσιαστήριον, θυσιαστήριον, τάδε λέγει Κύριος» (Γ' Βασιλ. 13,2). Και στόμα πού ομιλεί: «Και ήκουσα του θυσιαστηρίου λέγοντος» (Άποκ. 16,7).
Εφόσον το θυσιαστήριον (πού είναι άψυχη ύλη) έχει αυτιά πού ακούει, και στόμα πού ομιλεί, άρα έχει και ζωή. Είναι ζωντανό! Η όχι;
Και εφόσον θυσιαστήριο και Σταυρός ταυτίζονται, άρα και ο Σταυρός έχει ζωή! Είναι ζωντανός. Ζωηφόρος!
Είναι και Ζωοποιός! Δίδει, χορηγεί ζωή.
Και γι' αυτό εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί απευθυνόμαστε «προσωπικά» σ' Αυτόν. Προσευχόμαστε στο Σταυρό: «Σταυρέ του Χριστού σώσον ημάς τη δυνάμει σου».

Ο Τ. Σταυρός σα Φως, σα Ζωηφόρος, και σα Ζωοποιός, σε ποια τάξη κατατάσσεται;

•Στην τάξη των αγγέλων; Είναι δηλαδή ο Σταυρός
σαν τους αγγέλους;
Μα διατάσσει αγγέλους! (Άποκ. 9, 14). 'Άρα είναι υπεράνω των αγγέλων.
•Μήπως είναι ο ίδιος ο Θεός;
Όχι, γιατί διατάσσεται από τον Θεό (Γ΄ Βασιλ. 13, 2). Άλλα και δοξάζει τον Θεό (Άποκ. 16, 7).
'Άρα είναι κατώτερος του Θεού, και ανώτερος των αγγέλων.
Τ' ακούμε κάθε τόσο στην Εκκλησία μας, στις «απολύσεις» του εσπερινού και της θ. λειτουργίας, όπου κατά σειρά επικαλούμαστε πρώτον τον Χριστόν, δεύτερον την Θεοτόκο, τρίτον τον Τίμιον και Ζωοποιόν Σταυρόν και τέταρτον τους Επουρανίους αγγέλους.
«Σταυρέ του Χριστού σώσον ημάς τη δυνάμει σου».
«Η αήττητος και ακατάλυτος και θεία δύναμις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, μη εγκαταλίπης ημάς τους αμαρτωλούς» ΑΜΗΝ.



Αναδημοσίευση από: theotokis.blogspot.com
Αρχική πηγή: www.zoiforos.gr(απόσπασμα)