Όταν "ανθίζουν" οι προσευχές

Είναι κάποιες εμπειρίες στη ζωή που αξίζει
κανείς να μοιράζεται.

Σήμερα επιστρέφω από μια ξεχωριστή επίσκεψη
σε έναν ξεχωριστό γέροντα. Είναι ένας ασκητικός
ιερομόναχος, ο οποίος έχει στην κατοχή του ένα
αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας του χάρου.
Δίπλα σ’ αυτήν την εικόνα υπάρχουν μερικά
ξερά κλωνάρια κρίνα που κατά θαυμαστό
τρόπο φέρουν φρέσκα μπουμπούκια*.

Αυτό συνέβη για πρώτη φορά το 1992 όταν
μια πολύ πιστή γυναίκα έφερε στο γέροντα
το αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας του
χάρου από τους Λειψούς.

Έκτοτε και ως σήμερα αυτό το θαυμαστό
γεγονός συνεχίζεται, όταν κάθε χρόνο τοποθετούνται
νέα κλωνάρια από κρίνα και παρόλο που είναι ξερά,
βγάζουν νέα μπουμπούκια τα οποία διατηρούν
τη δροσιά τους για μήνες.

Η πρώτη φορά που το αντίκρiσα ήταν το 2000.
Από τότε και ως σήμερα, υπήρξαν κι άλλες
επισκέψεις που με αξίωσε ο Θεός να κάνω
στο Γέροντα αυτό και τη χαριτόβρυτη εικόνα
της Παναγίας του χάρου, όλες ξεχωριστές και
ευλογημένες πλουσίως, εφοδιασμός στον
καθημερινό μου αγώνα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά κατά την επίσκεψή
μου το χειμώνα του 2005, όταν αποφάσισα
να δώσω εξετάσεις για τη σχολή της Πληρο-
φορικής, τότε ο γέροντας μου είχε ευχηθεί να
ομοιάσω με την Παναγία έστω και στο νυχάκι της.
(τίποτε για εξετάσεις…προσπάθεια…διάβασμα)
Για τον γέροντα …………… δεν έχουν σημασία
τα σχήματα και τα συστήματα του κόσμου τούτου,
ένα μόνο έχει σημασία: ο αγώνας μας για την
αγιότητα.

Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, και πλησιάζοντας
προς το τέλος της φοιτητικής μου θητείας,
καταλαβαίνω περισσότερο την εύστοχη
εκείνη ευχή του.




ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΔΕΔΟΞΑΣΜΕΝΗ
ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΘΕΟΤΟΚΕ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ
ΑΜΗΝ!

*Κάτι αντίστοιχο με το θαύμα που γίνεται κάθε
χρόνο στην πρωτότυπη εικόνα της Παναγίας
του χάρου στου Λειψούς Δωδεκανήσου,
απ’ το 1943 και ως σήμερα.