Πιστός ως τον θάνατο!

Πού βρίσκεται το μεγαλείο των συγκλονιστικών γεγονότων της Μ. Εβδομάδας; Στο ότι ο Κύριός μας προχωρεί άκαμπτος στην εκπλήρωση του θελήματος του Πατέρα Του, για τη σωτηρία των ανθρώπων και προσφέρει την αγία Του ζωή θυσία χάρη των αμαρτωλών. Μένει απολύτως σταθερός και συνεπής στην υπόσχεση που έδωσε στο Πατέρα «ἰδού ἥκω (=ήλθα στο κόσμο) τοῦ ποιῆσαι ὁ Θεός τό θέλημά Σου».

Δεν έχει σημασία αν το θέλημα αυτό οδηγεί στο Πάθος. Και για να το εκπληρώσει ο Κύριος, θα πρέπει να περάσει από την αγωνία της Γεθσημανή, την σύλληψη, τις αισχρές εκείνες ψευτοδίκες, τον εμπαιγμό του όχλου, το φραγγέλωμα, για να καταλήξει στον πόνο του Σταυρού και τον φοβερό θάνατο. Σημασία έχει ότι πρέπει να γίνει το θέλημα του Πατρός Του. Ότι πρέπει ο Κύριός μας να ανταποκριθεί πλήρως στην αποστολή, που δέχθηκε ολοψύχως να αναλάβει χάρη της σωτηρίας μας. Και σε αυτό ο Χριστός μένει απόλυτα πιστός, μέχρι και το θάνατο ακόμη.

Σε κάθε βήμα που ο Κύριός μας κάνει κατά την Εβδομάδα αυτή, αποκαλύπτεται η σταθερή αυτή απόφασή Του, η πειθαρχία στον Πατέρα. Και στη φοβερή αγωνία της Γεθσημανή και πάνω στο Σταυρό και παντού ο Κύριος έχει πάντοτε προ των οφθαλμών Του το τι ζητεί και τι θέλει Εκείνος. Και δεν απομακρύνεται από αυτό ούτε σπιθαμή. Ακολουθεί αλύγιστος την γραμμή που έχει χαραχθεί. Ο πόνος, η αγωνία, η δίψα, ο πυρετός, οι εμπαιγμοί δεν Τον κλονίζουν. Αγωνίζεται να μην παρεκκλίνει του θελήματος του Πατρός Του!…

Ναι. Αυτός ο ολόψυχος αγώνας του Κυρίου μας, αυτή η εγκάρδιος υποταγή και πιστότητα του Χριστού στα κελεύσματα του ουρανίου Πατρός είναι ο πυρήνας όλων των γεγονότων της Μ. Εβδομάδας.

Μ. Εβδομάδα! Θα την ζήσουμε και φέτος. Και αν προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τον Κύριό μας στον απόφασή Του, τότε θα την καταλάβουμε βαθύτερα, θα την ζήσουμε πραγματικά.

Πιστός ως τον θάνατο για το θέλημα του Χριστού. Να τι πρέπει να αποφασίσουμε, τι πρέπει να μιμηθούμε, τι πρέπει να ζήσουμε.

Να προσπαθούμε πάντοτε για την ζωή της αρετής, όσα εμπόδια κι αν παρουσιάζονται και ζητούν να μας απομακρύνουν από αυτή. Να αγαπάμε τον Κύριό μας με την καρδιά μας, έστω κι αν γύρω μας φαίνεται ότι πολλοί δεν Τον αγαπούν έτσι. Να μπορούμε και μόνοι μας να μένουμε στη γη, μαθητές του Χριστού πιστοί. Και προ παντός, όλα αυτά να έχουμε την απόφαση να τα κάνουμε, ακόμα κι αν χρειαστεί μαρτυρικός θάνατος.

Ο μικρός Ταρσίζιος, στους χρόνους των διωγμών, τέτοια απόφαση είχε. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με μας! Το παράδειγμα του Κυρίου μας, κατά την Μ. Εβδομάδα ιδιαιτέρως, μας εμπνέει.

ΠτΝ135

via